Edward Bielewicz

Data i miejsce urodzenia	16 września 1948 Bochnia
Data i miejsce śmierci	14 stycznia 2020 Kraków
Wzrost	176 cm
Pozycja	obrońca
Kariera juniorska
Lata Klub 1963–1967 Górnik/ROW Rybnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1967–1969 ROW Rybnik 20 (0) 1969–1974 Hutnik Nowa Huta 1974–1977 Stal Mielec 52 (0) 1977–1981 Cracovia 87 (1) 1981–1983 White Eagle SC Grębałowianka Kraków Sparta Skrzeszowice
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole Polska U-23
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1986 Grębałowianka Kraków 1992–1993 Cracovia (asystent) 1994–1999 Hutnik Kraków (trener odnowy) 1994–1999 Hutnik Kraków (trampkarze) Sparta Skrzeszowice Słomniczanka Słomniki ?–2001 Partyzant Dojazdów 2001–? Grębałowianka Kraków (juniorzy starsi) 2001–2002 Grębałowianka Kraków 2002–2003 Szreniawa Nowy Wiśnicz 2003–2004 Partyzant Dojazdów 2004 Sokół Kocmyrzów 2005–2007 JKS Zelków 2007–2008 Partyzant Dojazdów Raba Dobczyce KS Wróżenice
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Edward Bielewicz (ur. 16 września 1948 w Bochni, zm. 14 stycznia 2020 w Krakowie) – polski piłkarz grający na pozycji obrońcy, zawodnik m.in. ROW Rybnik i Stali Mielec, mistrz Polski z 1976, trener.

Bielewicz do czternastego roku życia mieszkał w Nowym Wiśniczu^[1]. Jego pierwszym piłkarskim klubem był jednak śląski Górnik Rybnik, który w 1964 po serii fuzji został wchłonięty przez nowo powstały ROW Rybnik. W zespole seniorskim zadebiutował wiosną 1968, pomagając w uzyskaniu awansu do ekstraklasy^[2]. W barwach rybniczan rozegrał w najwyższej klasie jeden spadkowy sezon 1968/69, w którym wystąpił w lidze sześć razy^[3]. Następnie przeniósł się do drugoligowego Hutnika Nowa Huta, gdzie spędził pięć lat, będąc przez pewien czas kapitanem zespołu^[4]. W pierwszej połowie lat 70. XX wieku reprezentował Polskę w zespole U-23^[5] oraz w młodszych kategoriach wiekowych. Reprezentował Polskę m.in. na ME U-23 w roku 1974, gdzie zdobył brązowy medal Europy^[6].

Po spadku Hutnika do III ligi, w 1974 trafił do pierwszoligowej Stali Mielec, z którą osiągnął największe sukcesy. W 1975 mielczanie zdobyli tytuł wicemistrza Polski, a w kolejnym sezonie wygrali ligę (o zdobyciu złotego medalu zdecydowało zwycięstwo w Rybniku 5:2 w ostatniej kolejce), osiągnęli finał Pucharu Polski (w którym przegrali ze Śląskiem Wrocław 0:2) i doszli do ćwierćfinału rozgrywek Pucharu UEFA, odpadając z Hamburger SV (1:1, 0:1). Jesienią 1976 wystąpił w dwumeczu Pucharu Europy z Realem Madryt (1:2, 0:1). Barwy Stali bronił w I lidze 52 razy^[7]. Wiosną 1977 przeniósł się do trzecioligowej Cracovii, z którą w kolejnym sezonie awansował do II ligi. W zespole tym w ciągu czterech lat rozegrał blisko sto spotkań, tracąc miejsce w składzie latem 1980.

W 1981 przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie przez dwa lata występował w polonijnym klubie White Eagle SC z Detroit. Jego zespół awansował w tym czasie do pierwszej ligi stanowej, dwukrotnie wygrał też Puchar Michigan. Piłkarską karierę Bielewicz zakończył w Grębałowiance Kraków, w której słynął z doskonałego wykonywania stałych fragmentów gry^[8] i z którą uzyskał dwie promocje do ligi okręgowej. W drugiej połowie lat 90. XX wieku występował jeszcze w Sparcie Skrzeszowice^[9][10].

Bielewicz z zawodu był technikiem mechanikiem, od powrotu z USA w połowie lat 80. XX wieku do przejścia na emeryturę w 2003 był zatrudniony w Hutniczym Przedsiębiorstwie Remontowym w Krakowie^[1]. Przez lata pracował jako instruktor piłki nożnej, od 1991 był sędzią piłkarskim^[11].

Wiosną 1986, będąc jeszcze czynnym zawodnikiem, prowadził jako trener zespół Grębałowianki i awansował z nią do ligi okręgowej. W późniejszym czasie był masażystą w Cracovii, w latach 1992–1993 asystował trenerowi tego zespołu Lucjanowi Franczakowi. W latach 1994–1999 jako trener odnowy był członkiem sztabu trenerskiego Hutnika Kraków, szkolił też klubowych trampkarzy. Prowadził wiele drużyn niższych klas w regionie krakowskim, m.in. Spartę Skrzeszowice (która zaliczyła dwa awanse, z klasy C do klasy A, a następnie spadła do klasy B), Słomniczankę Słomniki^[12], Partyzanta Dojazdów (klasa A, 2001, 2003–2004 i 2007–2008)^[13][14][15], ponownie Grębałowiankę (od jesieni 2001 juniorzy starsi, od listopada 2001 do lata 2002 również seniorzy z awansem do ligi okręgowej), czwartoligową Szreniawę Nowy Wiśnicz (2002–03)^[16], Sokoła Kocmyrzów (klasa A, 2004)^[17], JKS Zelków (klasa A, 2005–2007)^[18], Rabę Dobczyce i KS Wróżenice.

13 stycznia 2020 na boisku pod balonem obiektu sportowego na os. Kalinowym w Krakowie, którego był opiekunem dostał zawału serca. Przewieziono go do szpitala, gdzie zmarł w trakcie nocnej operacji^[19]. Miał 71 lat^[20]. Pozostawił po sobie żonę i córkę.

ROW Rybnik

• II liga Wicemistrz i awans: 1967/68

Stal Mielec

• I liga Mistrz: 1975/76
• I liga Wicemistrz: 1974/75
• Puchar Polski Finał: 1975/1976
• Puchar UEFA Ćwierćfinał: 1975/1976

Cracovia

• III liga Mistrz i awans: 1977/78^[e]

• Andrzej Gowarzewski, Marian Grzegorz Nowak, Bożena Lidia Szmel: Cracovia. 100 lat prawdziwej historii. Katowice: Wydawnictwo GiA, 2006, s. 193. ISBN 83-88232-17-7.

• Edward Bielewicz w bazie Wikiliga.pl
• Edward Bielewicz w bazie WikiPasy
• Edward Bielewicz w bazie Worldfootball.net (ang.)
• Edward Bielewicz, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-24] .