Edward Honkisz

chorąży
Data i miejsce urodzenia	15 września 1897 Oświęcim
Data i miejsce śmierci	30 kwietnia 1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	1914–1921, 1923–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	78 Pułk Piechoty
Stanowiska	szef kompanii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Edward Honkisz (ur. 15 września 1897 w Oświęcimiu, zm. 30 kwietnia 1940 w Katyniu) – chorąży Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się 15 września 1897 w Oświęcimiu, w ówczesnym powiecie bialskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Stanisławy z Jankowskich^[1][2][3]. Ukończył dwie klasy szkoły wydziałowej w Krakowie, po czym wystąpił ze szkoły i zajął się prowadzeniem własnego sklepu kolonialnego^[4].

15 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 11. kompanii 2 pułku piechoty^[5]. W styczniu 1915 w bitwie pod Kirlibabą został ranny w lewe biodro^[6]. W 1917 był wymieniony jako starszy szeregowiec w spisie oficerów, podoficerów i żołnierzy skierowanych na 2. Kurs Wyszkolenia^[7].

W ramach osadnictwa wojskowego otrzymał ziemię w osadzie Drohobyl, w gminie Stołowicze^[8]. W 1923 ponownie wstąpił do Wojska Polskiego i został przydzielony do 78 pułku piechoty w Baranowiczach^[9]. Uzupełnił wykształcenie do siedmiu klas szkoły powszechnej^[6]. W 1934, w stopniu starszego sierżanta, był szefem 1 kompanii 78 pp^[10]. Później został awansowany na chorążego^[2].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku^[11]. 28 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego^[11]. 30 kwietnia 1940 zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany^[11]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Postanowieniem nr 112-49-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został pośmiertnie mianowany na stopień podporucznika. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Był wdowcem, miał syna Edwarda (ur. 9 czerwca 1925)^[6].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7329 – 17 maja 1922^[12][1]
• Krzyż Niepodległości – 16 września 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^{[13][14][15][16]}
• Krzyż Zasługi^[2][17]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[18]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[18]
• Medal Zwycięstwa^[18]

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
• zbrodnia katyńska

• Honkisz Edward. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.76-7188 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-03-01].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Janina Snitko-Rzeszut. Pro memoria. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (157), 1996. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny.