 Kapitan
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 stycznia 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 września albo 27 września 1939 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1916–~1921 i 1939 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
22 Pułk Piechoty (1919), |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka, |
| Odznaczenia | |
   
| |
Edward Hipolit Marian Rożnowski (ur. 23 stycznia 1899 w Warszawie, zm. 9 września lub 27 września 1939 pod Tomaszówką na Białorusi) – polski lekarz, doktor medycyny, działacz społeczny i niepodległościowy, kapitan rezerwy piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Będąc uczniem gimnazjum, od 1914 roku należał do harcerstwa[1] oraz do Organizacji Młodzieży Narodowej (co najmniej od 1916 roku był prezesem zarządu koła OMN w Warszawie[2]). Był członkiem Związku Młodzieży Polskiej „Zet” i Związku Młodzieży Polskiej „Przyszłość”, od 1916 roku należał do POW.
Od 1918 roku służył ochotniczo w Wojsku Polskim jako oficer liniowy (w 1919 roku służył jako podporucznik w 22 pułku piechoty[3]).
Edward Rożnowski ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, a następnie uzyskał doktorat wszech nauk lekarskich[1][4].
Pracując jako lekarz udzielał się społecznie. Był prezesem zarządu wojewódzkiego POW, prezesem zarządu powiatowego Federacji Polskich Związków Obrońców Ojczyzny, Związku Strzeleckiego i Związku Rezerwistów[1].
W 1924 roku jego wojskową jednostką macierzystą był 21 pułk piechoty „Dzieci Warszawy”. Na początku lat 30. był lekarzem powiatowym w Grodzisku Mazowieckim[5]. W 1934 roku, będąc doktorem medycyny, został przeniesiony do kadry zapasowej 2 Szpitala Okręgowego. W sierpniu 1939 roku został zmobilizowany do Kwatery Głównej Naczelnego Dowództwa. Zginął, walcząc w szeregach 84 pułku Strzelców Poleskich we wrześniu 1939 w czasie bitwy pod Tomaszówką. Jego żona otrzymała z PCK jego zakrwawioną legitymację i informację o jego śmierci, lecz bez daty dziennej. Podawane są dwie daty jego śmierci: 9 września[6] i 27 września[4]. Został pochowany w mogile zbiorowej w Tomaszówce. Jego grób symboliczny istnieje również na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 83-5-23)[7].
Awanse
[edytuj | edytuj kod]- podporucznik – przed sierpniem 1919 roku
- porucznik – przed 1924 rokiem
- kapitan rezerwy – awansowany do stopnia kapitana rezerwy w korpusie piechoty z lokatą 57. ze starszeństwem z dniem 2 stycznia 1932 roku[8]
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości (12 marca 1931)[9]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (16 marca 1934)[5]
- Srebrny Krzyż Zasługi (7 listopada 1929)[10][1]
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Był synem Franciszka i Anny z Przyłubskich. Ożenił się 25 listopada 1926 roku z Marią Zimnoch (1906–1986). Mieli czworo dzieci: Lecha Marię Hipolita (ur. 1929), Macieja (który zmarł wkrótce po urodzeniu), Andrzeja Stanisława (ur. 1932) i Marię Teresę Sabę (ur. 1937), późniejszą Gorzelską[1][6].
Rożnowscy mieszkali w Warszawie przy ul. Kilińskiego 6[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Rożnowski Edward Hipolit Marian, [w:] Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 633.
- ↑ Tomasz Piskorski, Pamiętniki (zeszyt 12, 1916), Warszawa: Archiwum Akt Nowych.
- ↑ Tomasz Piskorski, Pamiętniki (zeszyt 77, 1919), Warszawa: Archiwum Akt Nowych.
- ↑ a b Szlak bojowy gen. Wilhelma Orlik-Rückemanna [online], dws.org.pl [dostęp 2016-12-04].
- ↑ a b M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ a b Profil Edwarda Rożnowskiego na stronie Wielkiej genealogii Marka Minakowskiego [online] [dostęp 2014-12-04].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAWA ZIMNOCH, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-11-16].
- ↑ „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, 3, 1932.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 264, poz. 616 „za zasługi na polu przysposobienia wojskowego i wychowania fizycznego”.
