| |
| margrabina Miśni | |
| Okres |
od 1366 |
|---|---|
| Jako żona | |
| landgrafini Turyngii | |
| Okres | |
| Jako żona | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Mąż | |
Elżbieta Luksemburska (ur. 1353–1355; zm. 20 listopada 1400) – margrabianka morawska, księżna saska.
Elżbieta była córką margrabiego morawskiego Jana Henryka Luksemburskiego i Małgorzaty opawskiej. W marcu 1358 została zaręczona z margrabią miśnieńskim Wilhelmem I. Małżeństwo miało zakończyć nieporozumienia pomiędzy Wettynami a cesarzem Karolem IV na terenie Vogtlandu. Ślub nastąpił w 1366 r. W roku 1367 zawarto umowę w sprawie posagu, wynoszącego 6000 kop groszy praskich. Całą sumę miał wypłacić stryj panny młodej, cesarz Karol IV.
Od 1391 Elżbieta i jej mąż zarządzali Brandenburgią w imieniu jej brata Jodoka. 8 września 1393 potrzebujący pieniędzy margrabia Jodok zastawił swojej siostrze Elżbiecie i jej mężowi za 12 000 florenów miasta i zamki Treuenbrietzen, Bielitz, Mittelwalde, Trebin i Saarmünde w Brandenburgii.
Małżeństwo Elżbiety, podobnie, jak wielu jej krewnych, było bezdzietne. Po jej śmierci Wilhelm ożenił się ponownie, ale nie doczekał się potomstwa.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dworzaczek W., Genealogia, Warszawa 1959, tabl. 46.
- Mezník J., Lucemburská Morava 1310-1423, Praha 1999.
