Eleonora Sikora (ur. 5 marca 1963 w Hrubieszowie[1], zm. 2 stycznia 2021[2]) – polska piłkarka, mistrzyni i reprezentantka Polski, doktor nauk o kulturze fizycznej, pracownik Zamiejscowego Wydziału Kultury Fizycznej w Gorzowie Wielkopolskim Akademii Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego w Poznaniu, dziewica konsekrowana.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Od 1984 uprawiała piłkę nożną, w barwach TKKF Stilonu Gorzów Wielkopolski, występowała jako bramkarka[2][3]. Z gorzowskim klubem zdobyła mistrzostwo Polski w 1992 i 1995, srebrny medal w 1993, brązowy medal mistrzostw Polski w 1986, 1990 i 1991, Puchar Polski w 1992. Ponadto halowych mistrzostwach Polski zdobyła złote medale w 1987, 1990, 1991 i 1994, srebrny medal w 1986 i 1988[4][5]. Podczas halowych mistrzostw Polski w 1986 i 1994 otrzymała nagrodę dla najlepszej bramkarki[6][7][2].
27 czerwca 1987 wystąpiła jedyny raz w reprezentacji Polski seniorek, w spotkaniu przeciwko Czechosłowacji (jako rezerwowa grała od 78. minuty)[8].
W 1987 ukończyła studia w ZWKF Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu[2], broniąc pracy magisterskiej Powstanie i rozwój piłki nożnej w Polsce do 1986 roku[9]. W 1996 obroniła pracę doktorską Obustronne rzutowanie neuronów jąder bladego i ciemnego szwu do kory płacików przypośrodkowych móżdżku u królika. Badania przy użyciu znaczników fluorescencyjnych napisaną pod kierunkiem Kazimierza Grottela[10], pracowała na gorzowskiej uczelni jako asystent (1987–1996), adiunkt (1996–2006) i starszy wykładowca (od 2006)[3][11].
Była też trenerem, jako pierwsza kobieta w Polsce posiadała licencję UEFA A[3][12]. Pracowała m.in. jako trener grup młodzieżowych (od 1997[13]) i trener I-ligowej drużyny w TKKF Stilon oraz trener koordynator kadry juniorek młodszych województwa lubuskiego[3]. W 1998 zwyciężyła z zespołem MUKS Stilon Gorzów w III edycji turnieju mini piłki nożnej im. Marka Wielgusa[14]. W 2012 ukończyła Szkołę Trenerów Polskiego Związku Piłki Nożnej[11]. W latach 2001–2016 była działaczką Wydziału Piłkarstwa Kobiecego PZPN[2][3].
W 2009 została włączona do stanu dziewic konsekrowanych[1].
Została wyróżniona brązową i srebrną odznaką PZPN[12], srebrną odznaką honorową za zasługi dla piłkarstwa lubuskiego[2]. W 1998 wybrano ją trenerem roku województwa gorzowskiego[2]. Pośmiertnie otrzymała wyróżnienie w konkursie „Trenerka Roku 2020” organizowanym przez Komisję Sportu Kobiet przy Polskim Komitecie Olimpijskim[15].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Zmarła dr Eleonora Sikora – dziewica konsekrowana
- ↑ a b c d e f g Zmarła dr Eleonora Sikora
- ↑ a b c d e Zmarła Eleonora Sikora. Mistrzyni Polski w piłce nożnej ze Stilonem, wykładała na gorzowskiej sportowej uczelni
- ↑ Zbigniew Szafkowski 20 lat piłki nożnej kobiet w Gorzowie Wielkopolskim (1984–2004), wyd. Lubuska rada Olimpijska, Gorzów Wlkp. 2005, s. 34–51, 133
- ↑ O Klubie TKKF Stilon Gorzów Wielkopolski
- ↑ Artur Kita Geneza i rozwój piłki nożnej kobiet w Polsce do 2010 roku, wyd. Tarnowskie Góry 2014, s. 262
- ↑ Michał Skalik Zespołowe gry sportowe kobiet w Polsce w latach 1945–1989, wyd. Naukowe Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego w Częstochowie, Częstochowa 2020, s. 173
- ↑ Marek Kutyna Panie z orzełkami, w Encyklopedia piłkarska FUJI. Rocznik 94–95, wyd. gia, Katowice 1994, s. 190, 193
- ↑ Artur Kita Geneza i rozwój piłki nożnej kobiet w Polsce do 2010 roku, wyd. Tarnowskie Góry 2014, s. 14
- ↑ Dr Eleonora Sikora, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-01-21].
- ↑ a b PKOL pośmiertnie wyróżnił trenerkę Eleonorę Sikorę za całokształt pracy trenerskiej z piłkarkami
- ↑ a b Zmarła Eleonora Sikora
- ↑ Artur Kita Geneza i rozwój piłki nożnej kobiet w Polsce do 2010 roku, wyd. Tarnowskie Góry 2014, s. 94
- ↑ Artur Kita Geneza i rozwój piłki nożnej kobiet w Polsce do 2010 roku, wyd. Tarnowskie Góry 2014, s. 188
- ↑ Trenerka roku
