Elizabeth Monroe

Elizabeth Monroe

Portret Elizabeth Monroe, autorstwa Johna Vanderlyna
Data i miejsce urodzenia	30 czerwca 1768 Nowy Jork
Data i miejsce śmierci	23 września 1830 Oak Hill (hrabstwo Loudoun)
Pierwsza dama Stanów Zjednoczonych
Okres	od 4 marca 1817 do 4 marca 1825
Poprzedniczka	Dolley Madison
Następczyni	Louisa Adams
Multimedia w Wikimedia Commons

Elizabeth Kortright Monroe (ur. 30 czerwca 1768 w Nowym Jorku, zm. 23 września 1830 w Oak Hill (hrabstwo Loudoun)) – pierwsza dama w latach 1817–1825.

Elizabeth Monroe urodziła się 30 czerwca 1768 w Nowym Jorku, jako córka handlowców Lawrence’a i Hannah Kortrightów^[1]. Kortrightowie i ich pięcioro dzieci żyli w dostatku, do czasu wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych, kiedy to nowojorska gospodarka znacznie podupadła^[1]. Elizabeth poznała swojego przyszłego męża, Jamesa Monroego w czasie gdy był on członkiem Kongresu Kontynentalnego w 1785 roku^[1]. Lawrence Kortright był przeciwny małżeństwu z Monroe, którego uważał za zbyt ubogiego i miał odmienne poglądy polityczne^[2]. Jednak para pobrała się 16 lutego 1786^[2].

Po ślubie państwo Monroe zamieszkali we Fredericksburgu^[2]. Kiedy w 1794 roku James Monroe miał objąć funkcję posła amerykańskiego we Francji, jego żona pojechała z nim do Paryża^[3]. Włączyła się w życie towarzyskie stolicy a swoimi zabiegami doprowadziła m.in. do zwolnienia z więzienia żony markiza Lafayette’a, skazanej na śmierć^[4]. Gościny w swoim domu użyczyła także zwolnionemu z więzienia Thomasowi Paine’owi^[4]. Gdy w 1796 roku Monroe został odwołany z funkcji, wraz z żoną udał się do Holandii, a następnie powrócił do USA i osiedlił się w Ash Lawn^[4]. Kiedy prezydentem został Thomas Jefferson, Monroe ponownie został wysłany do Europy na misje dyplomatyczne, gdzie spędził z żoną pięć lat^[4]. Do Stanów Zjednoczonych powrócili w 1808 roku, a trzy lata później zamieszkali w Waszyngtonie, gdyż James Monroe został mianowany sekretarzem stanu^[5]. W 1817 roku objął urząd prezydenta a Elizabeth została pierwszą damą^[5].

Małżeństwo Monroe udekorowali i umeblowali Biały Dom, a także odsprzedali rządowi pamiątki po Marii Antoninie, zakupione w Paryżu^[6]. Obowiązki pierwszej damy przerastały jednak możliwości Elizabeth, dlatego większość z nich przejęła najstarsza córka Eliza^[7]. Wywołało to głęboki protest elit waszyngtońskich, który objawiał się między innymi bojkotem przyjęć organizowanych przez Elizabeth^[7]. W związku z tą sytuacją przyjęcia dla dyplomatów wyprawiała żona sekretarza stanu, Louisa Adams^[7]. Niska aktywność towarzyska pierwszej damy była częściowo wynikiem jej słabego zdrowia^[8]. Prawdopodobnie była epileptyczką^[8]. Gdy James Monroe zakończył kadencję prezydencką, wraz z żoną wyprowadził się ze stolicy i zamieszkał w Oak Hill^[8]. Tam też zmarła Elizabeth 23 września 1830 roku^[8].

Elizabeth Kortright poślubiła Jamesa Monroego 16 lutego 1786 roku w Trinity Church w Nowym Jorku^[2]. Z tego związku urodziło się troje dzieci: córki Eliza i Maria oraz syn, który zmarł w wieku dwóch lat^[2].

• Longin Pastusiak: Panie Białego Domu. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2012. ISBN 978-83-7780-322-6. (pol.).

• Elizabeth Kortright Monroe. Biały Dom. [dostęp 2016-07-08]. (ang.).