Zobacz hasło encefalopatia w Wikisłowniku

Encefalopatia (gr. enkephalikos – mózgowy; gr. pathos choroba, cierpienie, odczuwanie) – ogólne określenie uszkodzenia mózgowia przez czynniki różnego pochodzenia. Uszkodzenia mózgowia człowieka prowadzą do różnego rodzaju zaburzeń zachowania, zwanych charakteropatiami.

Przyczynami encefalopatii mogą być toksyny obecne w organizmie przy niewydolności wątroby lub nerek, trucizny, takie jak metale ciężkie (ołów, rtęć), alkohol etylowy i wiele innych. Opisywane są też encefalopatie zakaźne (wywoływane przez priony), czyli pasażowalne encefalopatie gąbczaste (TSE).

Niektórzy rozpoznają encefalopatię w przypadku rozlanych zmian w zapisie EEG.

Generalnie termin encefalopatia charakteryzuje się następującymi cechami:

• ściśle określona przyczyna powodująca uszkodzenie mózgu
• zespół neurologiczny o charakterze rozlanym lub rozsianym
• zespół psychoorganiczny, zwykle otępienny.

Nieformalny podział encefalopatii:

• Encefalopatie wrodzone
  • po urazie okołoporodowym
  • po infekcjach płodowych
  • po zatruciach
• Encefalopatie nabyte
  • nadciśnieniowa
  • miażdżycowa
  • metaboliczna
  • pozapalna
  • pourazowa
  • wątrobowa
  • encefalopatia septyczna^[1]
  • zakaźne encefalopatie gąbczaste
  • encefalopatia Wernickego (encefalopatia alkoholowa)
  • encefalopatia AIDS
  • encefalopatia gruźlicza^[2]

Chorzy z encefalopatią powinni unikać czynników mogących nasilać objawy patologicznego zapisu EEG – np. intensywnych błysków świetlnych, hiperwentylacji.

• Youngson R., Collins; Słownik Encyklopedyczny; Medycyna, RTW, 1997 ISBN 83-86822-53-8