Epidemia gorączki krwotocznej Ebola w Mali (2014)

Zasięg gorączki krwotocznej Ebola w Mali
Państwo	Mali
Miejsce	Afryka Zachodnia
Rodzaj zdarzenia	epidemia gorączki krwotocznej Ebola
Data	od października do grudnia 2014[1][2]
Ofiary śmiertelne	6 na 8 przypadków zakażenia[3]
brak współrzędnych
Multimedia w Wikimedia Commons

W Afryce Zachodniej trwa epidemia gorączki krwotocznej^[4]. W październiku 2014 roku wykryto pierwszy przypadek zachorowania na gorączkę krwotoczną Ebola w Mali^[5][6], powodując narastające niepokoje na temat możliwości wybuchu epidemii w tym kraju. Pierwszą ofiarą choroby była zmarła w mieście Kayes 2-letnia dziewczynka, która została wcześniej przywiezione z Gwinei^[7]. Udało się skontaktować z ponad setką osób które miały styczność z chorym dzieckiem, pozostałych 40 osób nie udało się odnaleźć^[8]. Drugi, niezwiązany przypadek zachorowania na gorączkę krwotoczną odnotowano w stolicy Mali, Bamako. Mężczyzna podróżujący z Gwinei udał się do miejscowej kliniki i zainfekował kilka osób zanim udało się zdiagnozować zakażenie wirusem Ebola^[9].

Epidemia gorączki krwotocznej Ebola w Afryce Zachodniej trwająca w krajach sąsiadujących z Mali od południa: Liberii, Sierra Leone oraz Gwinei pochłonęła do tej pory tysiące ofiar śmiertelnych. Mali, kraj o populacji 16,5 milionów ludzi, został wytypowany jako jeden z czterech krajów najwyższego ryzyka rozprzestrzeniania się epidemii, jeszcze zanim odnotowano tam pierwsze przypadki choroby^[10].

W roku 2010 raport na temat stanu służby zdrowia Mali wskazywał, że na 100 000 mieszkańców przypada tam 8 lekarzy, a 1 łóżko szpitalne przypada na 10 000 mieszkańców^[11]. Pracuje się obecnie nad ukończeniem ośrodka izolacyjnego w Bamako. W wyniku wystąpienia przypadku zachorowania na gorączkę krwotoczną w Kayes zamknięte zostały wszystkie szkoły w mieście. Szpital Fousseyni Daou stworzył plan zarządzania zachorowaniami na Ebolę, a rząd Mali otworzył specjalną infolinię^[12]. Infolinia pozwala ludziom usłyszeć niezbędne informacje na temat Eboli, ponieważ 30-40% mieszkańców Mali nie potrafi czytać^[13].

25 października United Nations Humanitarian Air Service (UNHAS, pol. Lotnicza Pomoc Humanitarna Narodów Zjednoczonych) dostarczyła około tony artykułów medycznych w ramach pomocy Mali^[14]. Organizacja Lekarze bez Granic pod koniec października wysłała do Mali ekipę fachowców, aby wesprzeć tamtejsze Ministerstwo Zdrowia^[15].

25 października Mauretania, państwo zamieszkane przez około 3,5 miliona ludzi, leżące na wschód od Mali, zamknęło swoje granice z tym krajem^[16][17]. Mali graniczy z Algierią, Burkina Faso, Gwineą, Wybrzeżem Kości Słoniowej, Mauretanią, Nigerią oraz Senegalem^[18]. Granica pomiędzy Mali a Gwineą ma około 800 km długości i czynione są wysiłki jej monitorowana^[19]. Mali współpracowało także z Wybrzeżem Kości Słoniowej w celu ustanowienia kontroli granicznej^[20].

W kwietniu 2014 roku wystąpiło pierwsze podejrzenie zachorowań na gorączkę krwotoczną Ebola w Mali^[21]. Mali posiada jedno laboratorium III klasy bezpieczeństwa BSL-3 (ang. biosafety level-3), które jest w stanie wykonać badania diagnostyczne zakażenia wirusem Eboli^[22].

Uzbekistan zakazał podróży do oraz z Gwinei, Sierra Leone, Liberii, Konga, Nigerii, Senegalu oraz Mali na początku listopada 2014^[23]

W ramach testów klinicznych w Mali 50 pracowników medycznych otrzymało eksperymentalną szczepionkę przeciwko Eboli w październiku i listopadzie. Szczepieniem objęto pracowników zajmujących się diagnozowaniem i kontrolą epidemii^[24]

Ostatnia osoba, u której podejrzewano zakażenie wirusem opuściła szpital 11 grudnia 2014, po tym jak uprzednio powtórne badanie na obecność wirusa przeprowadzone 6 grudnia 2014 przyniosło wynik negatywny^[3].

18 stycznia 2015 minister zdrowia Mali ogłosił koniec epidemii Eboli w tym państwie^[2].