 kapitan lekarz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 grudnia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
1 Batalion Sanitarny, |
| Stanowiska |
lekarz pułku |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
Eugeniusz Stefan Bojarski (ur. 2 grudnia 1896 w Warszawie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – kapitan służby sanitarnej Wojska Polskiego, doktor nauk medycznych[1], ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Ludwika i Władysławy ze Skowrońskich[2]. Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego (1927) i Oficerskiej Szkoły Sanitarnej (1928)[1]. Od 1918 w Wojsku Polskim. Podczas wojny 1920 służył w Szpitalu Mokotowskim. W 1923 i 1924 służył w 1 batalionie sanitarnym[3] jako porucznik podlekarz (ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1921 i 8 lokatą w grupie podlekarzy Korpusu Oficerów Służby Zdrowia)[4], odkomenderowany na studia na Uniwersytecie Warszawskim[5]. W 1928 w stopniu porucznika (ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1 lokatą w grupie podlekarzy Korpusu Oficerów Służby Zdrowia)[6] służył jako lekarz 72 pułku piechoty[7] następnie w 1932 w 18 pułku artylerii lekkiej[8]. W latach 1934–1935 w 9 Szpitalu Okręgowym, 1936–1938 w Szefostwie Sanitarnym OK I. Od 1938 w stanie spoczynku.
W okresie międzywojennym pracował jako lekarz internista.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 w składzie DOK I[9]. Po agresji ZSRR na Polskę w nieznanych okolicznościach wzięty do niewoli przez Sowietów i osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku[1]. Został zamordowany wiosną 1940 przez funkcjonariuszy NKWD w lesie katyńskim i tam pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[10][11]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[12][13]. W 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji nadzorowanych przez Niemców pod numerem 862[14][1][15], a przy zwłokach znaleziono legitymację służbową 1884[16]. Figuruje na liście wywózkowej LW 036/4 z 16 kwietnia 1940[1] poz. 37 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 0862[17].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Mieszkał w Sulejówku[18]. Był żonaty z Janiną z Nowaczyńskich[1]. Miał trójkę dzieci[19].
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[20][21][22]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[23][24][25].
W kwietniu 1995 został upamiętniony na tablicy w kościele Maryi Matki Kościoła przy ul. Żeromskiego 18 w Sulejówku.
Jest jednym z 305 lekarzy pochowanych na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu i upamiętnia go tabliczka epitafijna nr 263[26].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 45.
- ↑ Eugeniusz Stefan Bojarski [online], timenote.info [dostęp 2024-12-17].
- ↑ Rocznik Oficerski MSWojsk., 1924, s. 1090.
- ↑ Rocznik Oficerski MSWojsk., 1923, s. 1207.
- ↑ Rocznik Oficerski MSWojsk., 1923, s. 1125.
- ↑ Rocznik Oficerski MSWojsk., 1928, s. 745.
- ↑ Rocznik Oficerski MSWojsk., 1928, s. 719.
- ↑ Rocznik Oficerski MSWojsk., 1932, s. 332.
- ↑ Lekarze pochowani na cmentarzu w Katyniu [online], www.oil.org.pl [dostęp 2017-07-13] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-06].
- ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-06-27] (pol.).
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. LIII.
- ↑ Historia Zbrodni Katynskiej [online] [dostęp 2024-12-10] (pol.).
- ↑ Pierwsze ekshumacje w Katyniu. "Wszystko było przesiąknięte zapachem śmierci" - Historia [online], www.polskieradio.pl [dostęp 2025-01-04] (pol.).
- ↑ Auswärtiges Amt, „Amtliches Material zum Massenmord von Katyn“, 1943, s. 189 [dostęp 2024-12-17] (niem.).
- ↑ Katyń według źródeł niemieckich – 1943 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2024-12-17].
- ↑ Lista imienna zaginionych w ZSRR polskich jeńców wojennych z obozów Kozielsk - Ostaszków - Starobielsk, „Orzeł Biały. Polska walcząca o wolność.” (42 (328)), pbc.uw.edu.pl, 16 października 1948, s. 4 [dostęp 2024-12-17] (pol.).
- ↑ Mariusz Olczak (red.), Katyń. Listy ekshumacyjne i dokumenty Zarządu Głównego Polskiego Czerwonego Krzyża 1943–1944., koszalin.ap.gov.pl, s. 146, ISBN 83-89986-91-4 [dostęp 2025-01-14] (pol.).
- ↑ Sześć nazwisk wyrytych na sulejóweckiej Tablicy Katyńskiej [online], sulejowek.info [dostęp 2017-07-13] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
- ↑ Muzeum Katyńskie - Mediateka [online], www.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2017-07-13] (pol.).
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 28 [dostęp 2024-12-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Lekarze pochowani na cmentarzu w Katyniu [online], www.oil.org.pl [dostęp 2024-12-17] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-06].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów obozu NKWD w Kozielsku, rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
