| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Klub |
Ewa Białkowska-Krysiak (ur. 19 marca 1959 w Elblągu) – polska panczenistka, trenerka.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Zawodniczka Olimpii Elbląg. Wzorem do naśladowania była dla niej Helena Pilejczyk, brązowa medalistka olimpijska z Squaw Valley 1960[1].
W 1975 roku na Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży w Augustowie wywalczyła jeden srebrny i cztery brązowe medale, natomiast w 1978 roku zdominowała zawody łyżwiarstwa szybkiego zdobywając pięć złotych medali oraz tytuł największej indywidualności zawodów[1]. Wywalczyła także dwukrotnie mistrzostwo Polski w wieloboju (1978, 1979)[2].
W trakcie studiów na Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie została członkiem kadry narodowej, w której była wówczas drugą obok Erwiny Ryś-Ferens najlepszą zawodniczką[1]: 5-krotnie startowała na wieloboju (1980 – 27. miejsce, 1981 – 23. miejsce, 1982 – 24. miejsce, 1983 – 25. miejsce, 1984 – 28. miejsce), dwukrotnie na mistrzostwach świata w wieloboju sprinterskim (1979 – 23. miejsce, 1982 – 28. miejsce) oraz na mistrzostwach Europy w wieloboju 1981 w holenderskim Heerenveen, w których zajęła 15. miejsce. Jest także czterokrotną medalistką mistrzostw Polski w wieloboju (1 złoty – 1982, 1 srebrny – 1984, 2 brązowe – 1980, 1981[3]) oraz wicemistrzynią Polski w wieloboju sprinterskim 1983[4].
Dobrze zapowiadającą się karierę przerwała kontuzja podczas treningu siłowego na Stegnach w Warszawie w 1983 roku[1].
Wyniki
[edytuj | edytuj kod]
Hamar 1980: 27. miejsce
Sainte-Foy 1981: 23. miejsce
Inzell 1982: 24. miejsce- Karl-Marx-Stadt 1983: 25. miejsce
Deventer 1984: 28. miejsce
- Inzell 1979: 23. miejsce
- Alkmaar 1982: 28. miejsce
- Heerenveen 1981: 15. miejsce
Kariera trenerska
[edytuj | edytuj kod]Ewa Białkowska po zakończeniu kariery sportowej i uzyskaniu dyplomu magistra rozpoczęła karierę trenerską w Orle Elbląg, w którym trenowała młodych utalentowanych zawodników, którzy z powodzeniem startowali w krajowych i zagranicznych zawodach[1].
W 2002 roku została trenerką kadry narodowej mężczyzn. Pod jej wodzą Paweł Zygmunt na mistrzostwach Europy w wieloboju 2003 w holenderskim Heerenveen zajął 3. miejsce na dystansie 5000 metrów (10. miejsce w wieloboju).
Sukcesy podopiecznych Białkowskiej w Polsce mężczyzn w latach 2002–2006 (chronologicznie)
| Medal | Zawodnik | Zawody | Konkurencja | Rok |
|---|---|---|---|---|
 |
Paweł Zygmunt | Mistrzostwa Europy w wieloboju | 5000 m | 2003 |
Po nieudanych zimowych igrzyskach olimpijskich 2006 w Turynie rozpoczęła pracę z reprezentacją kobiet, która pod wodzą Białkowskiej odnosiła sukcesy w międzynarodowych zawodach: na zimowej uniwersjadzie 2007 w Turynie Katarzyna Wójcicka zdobyła złoty (1500 m), srebrny (3000 m) i brązowy medal (1000 m), na zimowej uniwersjadzie 2009 w chińskim Harbinie Luiza Złotkowska zdobyła dwa brązowe medale (3000 m i 5000 m) oraz sztafeta w składzie Luiza Złotkowska, Natalia Czerwonka, Ewelina Przeworska zdobyła brązowy medal w biegu drużynowym, na zimowych igrzyskach olimpijskich 2010 w Vancouver sztafeta w składzie Katarzyna Bachleda-Curuś, Katarzyna Woźniak, Luiza Złotkowska niespodziewanie zdobyła brązowy medal w biegu drużynowym, na mistrzostwach świata na dystansach 2012 w holenderskim Heerenveen sztafeta w składzie Natalia Czerwonka, Katarzyna Woźniak, Luiza Złotkowska zdobyła brązowy medal w biegu drużynowym. W 2012 roku zrezygnowała z zajmowanej funkcji z powodów osobistych (narodziny wnuczki), a jej następcą został Witold Mazur[5].
Sukcesy podopiecznych Białkowskiej w Polsce kobiet w latach 2006–2012 (chronologicznie)
| Medal | Zawodniczka | Zawody | Konkurencja | Rok |
|---|---|---|---|---|
 |
Katarzyna Wójcicka | Uniwersjada | 1500 m | 2007 |
 |
Katarzyna Wójcicka | Uniwersjada | 3000 m | 2007 |
|
Katarzyna Wójcicka | Uniwersjada | 1000 m | 2007 |
|
Luiza Złotkowska | Uniwersjada | 3000 m | 2009 |
|
Luiza Złotkowska | Uniwersjada | 5000 m | 2009 |
|
 Polska |
Uniwersjada | Drużynowo | 2009 |
|
Polska |
Igrzyska olimpijskie | Drużynowo | 2010 |
|
Polska |
Mistrzostwa świata na dystansach | Drużynowo | 2012 |
Następnie została trenerem-koordynatorem, potem szefem wyszkolenia w PZŁS (Polski Związek Łyżwiarstwa Szybkiego)[5][6][7].
Działa także aktywnie na rzecz rozwoju sportu w Elblągu, w którym jest prezesem UKS Viking Elbląg, klubie działającym przy Szkole Podstawowej nr 12 im. Michała Kajki, który pod kierunkiem Białkowskiej osiąga sukcesy w wrotkarstwie szybkim i unihokeju[1].
Działalność polityczna
[edytuj | edytuj kod]Ewa Białkowska w 2013 roku była kandydatką Ruchu Palikota w przedterminowych wyborach na prezydenta Elbląga[8][9][10][11], w których z wynikiem 4,84% głosów zajęła 6. miejsce[12].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski: 2010[13][14]- Trener Roku według PKOl: 2011[1]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Ewa Białkowska w bazie Encyklopedii Warmii i Mazur
- ↑ Mistrzostwa Polski Juniorów
- ↑ Mistrzostwa Polski w wieloboju
- ↑ Mistrzostwa Polski w wieloboju sprinterskim
- ↑ a b Łyżwiarstwo szybkie. Wnuczka ważniejsza niż Soczi [data dostępu: 2012-05-17]
- ↑ Trener Witold Mazur jest po operacji [data dostępu: 2017-05-18]
- ↑ Łyżwiarstwo szybkie. Białkowska: Bródka? Wejdzie na wysoki poziom. Czerwonka? Ma wielki cel [data dostępu: 2017-10-11]
- ↑ Ewa Białkowska kandydatką Ruchu Palikota na prezydenta Elbląga [data dostępu: 2013-05-27]
- ↑ Ewa Białkowska kandydatką Ruchu Palikota [data dostępu: 2013-05-27]
- ↑ Palikot stawia na łyżwiarkę. Białkowska kandyduje na prezydenta Elbląga [data dostępu: 2013-05-27]
- ↑ Wybory w Elblągu: PiS wygrał wybory do Rady Miasta [data dostępu: 2013-06-24]
- ↑ PiS zdobyło najwięcej głosów w wyborach w Elblągu [data dostępu: 2013-06-24]
- ↑ Ordery i odznaczenie za olimpijskie medale [data dostępu: 2010-03-27]
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 571
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Ewa Białkowska w bazie Encyklopedii Warmii i Mazur
- Ewa Białkowska w bazie SpeedSkatingNews.com (ang.)
