Ten artykuł od 2013-10 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Farthing – moneta brytyjska o równowartości 1/4 pensa, czyli 1/960 funta szterlinga, będąca w obiegu przed wprowadzeniem systemu dziesiętnego.

Pierwsze farthingi zostały wybite w srebrze za panowania Henryka III w pierwszej połowie XIII wieku. Zawartość srebra w monetach z czasem malała. W pierwszej połowie XVI wieku, srebrne farthingi miały 8-10 milimetrów średnicy i ważyły 0,15-0,20 grama. Ostatnie monety tego typu zostały wybite za panowania Edwarda VI w latach 1551-1553. W tym samym czasie, monety półpensowe wybite ze srebra słabej próby pełniły funkcję farthingów^[1].

Kolejne farthingi pojawiły się dopiero w 1672. Od tego czasu aż do 1864 były bite w miedzi. Wyjątek stanowią emisje cynowe z lat 1684-1692. Dwa ostatnie roczniki miedzianych monet ćwierćpensowych, 1860 i 1864, zostały wybite w niewielkiej ilości i nie były przeznaczone do obiegu. Wszystkie miedziane farthingi wycofano z końcem 1869^[2].

W 1860 rozpoczęto bicie farthingów w brązie - stopie bardziej odpornym na ścieranie. Stan ten trwał aż do końca emisji nominału w 1956. Brązowe farthingi zostały wycofane z obiegu z końcem 1960^[3].

Roczniki 1672-1936 przedstawiają na rewersie personifikację Brytanii, natomiast te z lat 1937-1956 - strzyżyka.

Wydawano także monety o niższym nominale, które nie były emitowane w sposób ciągły, ich nakład był zazwyczaj niski i przeznaczone były głównie do obiegu w koloniach brytyjskich. Należą do nich:

• 1/2 farthinga (1828-1856), początkowo bite dla Cejlonu, od 1842 dopuszczone do obiegu w Wielkiej Brytanii, w obiegu do końca 1869,
• 1/3 farthinga (1827-1913), bite dla Malty jako odpowiednik dawnego grano, nie były w obiegu w Wielkiej Brytanii,
• 1/4 farthinga (1839-1853), bite dla Cejlonu, nie były w obiegu w Wielkiej Brytanii^[4].