Federico García Vigil (ur. 5 stycznia 1941 w Montevideo, zm. 26 maja 2020^[1]) – urugwajski kompozytor, nauczyciel muzyki i dyrygent orkiestrowy. W latach 1993–2008 był dyrektorem tytularnym Orkiestry Filharmonii w Montevideo. Pracuje również jako profesor dyrygentury w Szkole Muzycznej na Uniwersytecie Republiki Urugwajskiej oraz w Miejskiej Szkole Muzycznej w Montevideo. Pomimo akademickiego wykształcenia muzycznego nie stroni również od wykonawstwa muzyki popularnej i ludowej, w szczególności w stylu Candombe.

• Il Duce (opera wg libretta Carlosa Maggi i Mauricio Rosencofa)^[2]
• Surcos (Horacio Ferrer / García Vigil)
• Variaciones sobre un Tema de Rada na orkiestrę
• Canción de Frondoso (Lope de Vega / García Vigil)
• Canto al hombre (Alfredo Gravina / García Vigil / Manuel Guardia)
• Sinfonía Concertante na bandoneón i orkiestrę Homenaje a J. Torres García

• Federico: el hombre, su vida y el arte (autorzy: Luis Fernando Iglesias i Alejandra Volpi, Montevideo. 2007)
• De Alencar Pinto, Guilherme (1995). «Horama». Razones locas. El paso de Eduardo Mateo por la música uruguaya. Montevideo: Ediciones del TUMP. s. 83–85. ISBN 9974-7528-0-9.

• Nagroda Florencio (Urugwaj 1969, 1970, 1981)
• Nagroda Fabini (Urugwaj)
• Nagroda Morosoli (Urugwaj)
• Pierwsza nagroda w konkursie muzyki kameralnej (Concurso AEMUS-BAW)
• Nagroda Iris de Oro (Urugwaj 1995)
• Odznaka Zasłużony dla Kultury (przyznana przez Ministerstwo Kultury, Polska, 2003)
• Wybitny Obywatel miasta Santiago de Chile (Chile 2003)
• Nagroda za przebieg kariery artystycznej Premio a la Trayectoria Artística y Humana (przyznana przez Foro Iberoamericano de las Artes Uniwersytetu Alcalá de Henares, Hiszpania 2003)
• Medal za dokonania kulturalne (Kolumbia 2004)
• Order Sztuki i Literatury Republiki Francuskiej (Francja 2005)
• Nagroda Candelabro de Oro de la B’nai B’rith (Urugwaj)^[3]

• Strona internetowa. garciavigil.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-29)].