Filip Dylewicz

Filip Dylewicz w barwach Asseco Arki Gdynia
#8
silny skrzydłowy
Pseudonim	Dylu
Data i miejsce urodzenia	25 stycznia 1980 Bydgoszcz
Wzrost	202 cm
Masa ciała	110 kg
Kariera
Aktywność	1996–2022
Kariera klubowa[a] Lata Kluby Wyst. 1996–1997 Astoria Bydgoszcz 1997–2002 Prokom Trefl Sopot 114 2002–2003 → Old Spice Pruszków 16 2003–2009 Prokom Trefl Sopot 215 2009–2010 Air Avellino (Włochy) 28 2010–2013 Trefl Sopot 113 2010–2011 Trefl II Sopot (IILM) 2 2013–2016 PGE Turów Zgorzelec 108 2016–2018 Trefl Sopot 58 2018–2019 Arka Gdynia 12 2019–2019 Timeout Polonia 1912 Leszno (ILM) 7 2019–2020 BM Slam Stal Ostrów Wlkp. 15 2020–2022 Asseco Arka Gdynia 57
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1998  Polska U–18 2000  Polska U–20 2002–2013  Polska
↑ Mecze w lidze aktualne na 19 stycznia 2022.
Dorobek medalowy Polska Liga Koszykówki złoto 2013/14 koszykówka złoto 2008/09 koszykówka złoto 2007/08 koszykówka złoto 2006/07 koszykówka złoto 2005/06 koszykówka złoto 2004/05 koszykówka złoto 2003/04 koszykówka srebro 2011/12 koszykówka srebro 2001/02 koszykówka srebro 2014/15 koszykówka brąz 2000/01 koszykówka
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Filip Dylewicz (ur. 25 stycznia 1980 w Bydgoszczy) – polski koszykarz, występujący na pozycji silnego skrzydłowego, reprezentant kraju, siedmiokrotny mistrz kraju.

Wychowanek Astorii Bydgoszcz. W 1997 trafił do Trefla Sopot, gdzie z krótką przerwą (wypożyczenie w sezonie 2002/03 do Old Spice Pruszków) grał do sezonu 2008/2009. Z drużyną z Sopotu pięciokrotnie zdobywał tytuł Mistrza Polski. Od 2004 roku regularnie występuje w kadrze narodowej. Pod koniec 2004 przed Euroligowym meczem z Olympiakosem Pireus został zawieszony przez władze Euroligi na 3 miesiące po wykryciu w jego organizmie niedozwolonych środków^[1]. W lipcu 2009 podpisał kontrakt z włoskim klubem Air Avellino. Po roku gry na Półwyspie Apenińskim wrócił do Polski i podpisał umowę z Treflem Sopot. Od 2013 do 2016 roku zawodnik PGE Turowa Zgorzelec.

8 sierpnia 2016 związał się po raz kolejny w karierze z zespołem Trefla Sopot^[2]. 1 sierpnia 2018 podpisał po raz kolejny w karierze umowę z gdyńskim klubem, który zmienił nazwę z Asseco na Arka^[3].

13 września 2019 podpisał kontrakt z I-ligowym zespołem Timeout Polonia 1912 Leszno^[4]. 14 listopada powrócił do Ekstraklasy, wiążąc się jednorocznym kontraktem z BM Slam Stalą Ostrów Wielkopolski^[5].

3 lipca 2020 po raz kolejny w karierze zawarł umowę z Asseco Arką Gdynia^[6].

3 lipca 2022 roku po meczu Niemcy – Polska w eliminacjach MŚ 2023 w koszykówce w studiu TVP Filip Dylewicz ogłosił zakończenie kariery^[7].

5 listopada 2022 roku podczas 40. derbów Trójmiasta rozgrywanych pomiędzy Suzuki Arką Gdynia a Treflem Sopot miało miejsce oficjalne zakończenie kariery Filipa Dylewicza^[8].

Filip Dylewicz jest samodzielnym rekordzistą pod względem liczby występów na poziomie Energi Basket Ligi. 13 kwietnia 2022 roku Filip Dylewicz rozegrał swój ostatni mecz w karierze pomiędzy Asseco Arką Gdynia a Argedem Bm Stal Ostrów Wlkp. Mecz ten sprawił, że jego licznik zatrzymał się na 708 spotkaniach. W styczniu 2021 roku wyprzedził pod tym względem Dariusza Parzeńskiego (672 występy)^[9].

Ma córkę^[1].

Jego postać znajduje się w grze NBA 2K16^[10].

Stan na 8 marca 2022, na podstawie^[11][12][13], o ile nie zaznaczono inaczej.

Drużynowe

• 7-krotny mistrz Polski (2004–2009, 2014)
• 3-krotny wicemistrz Polski (2002, 2012, 2015)
• Brązowy medalista mistrzostw Polski (2001, 2019^[14])
• Zdobywca:
  • Superpucharu Polski (2001, 2012, 2014)
  • Pucharu Polski (2000, 2001, 2006, 2008, 2012, 2013)
• Finalista:
  • Superpucharu Polski (2000, 2007)
  • Pucharu Polski (2007, 2009, 2014)
• 3-krotny mistrz Polski juniorów starszych (1998, 1999, 2000)^[15]
• Uczestnik rozgrywek:
  • Euroligi (2004–2009)
  • ULEB Cup/Eurocup (2003/2004, 2012/2013)
  • Pucharu Koracia (2000/2001, 2001/2002)

Indywidualne

• MVP:
  • finałów mistrzostw Polski (2008, 2014)
  • kolejki TBL (23 – 2015/16)^[16]
• Najlepszy Polski Zawodnik Sezonu (2011)^[17]
• Laureat nagrody – Najbardziej wytrwały zawodnik EBL (2021)^[18]
• Uczestnik meczu gwiazd:
  • PLK (2008, 2009, 2011, 2012)
  • PLK vs NBL (2013)
  • reprezentacja Polski vs gwiazdy PLK (2004 – powołany, nie wystąpił, 2009)
• Zaliczony do:
  • I składu:
    • PLK:
      • oficjalnego (2008, 2011, 2013)
      • według dziennikarzy (2011, 2012, 2014)^[19]
    • kolejki EBL (24 – 2021/2022)^[20]
  • II składu PLK (2013 przez dziennikarzy)^[19]
  • III składu TBL (2016 przez dziennikarzy)^[21]
• Lider strzelców mistrzostw Polski juniorów starszych (1999)^[15]

• Uczestnik:
  • mistrzostw Europy (2007 – 13. miejsce)
  • kwalifikacji do mistrzostw Europy:
    • 2003, 2005, 2007, 2011
    • U–20 (2000)
    • U–18 (1998)

• Profil na rozgrywki.pzkosz.pl
• Profil na stronie PLK
• Profil na plkhistory.ugu.pl

• Profil na oficjalnej stronie PGE Turowa Zgorzelec. ksturow.eu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-26)].
• Profil na stronie eurobasket.com