.jpg) Filip Schleicher (przed 1913) | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
adwokat |
| Odznaczenia | |
| |
Filip Schleicher (ur. 1870, zm. 22 lutego 1932 we Lwowie) – polski prawnik pochodzenia żydowskiego, radny i wiceprezydent Lwowa.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Z wykształcenia był prawnikiem i lekarzem. Z zawodu był adwokatem[1]. W 1908 został wybrany radnym miejskim we Lwowie[1]. W radzie i w prezydium reprezentował ludność żydowską[1]. W kwietniu 1913 został wybrany III wiceprezydentem miasta Lwowa[1].
Podczas I wojny światowej po inwazji rosyjskiej 20 czerwca 1915 został przymusowo wywieziony przez władze rosyjskie do Kijowa w grupie zakładników[2]. W lutym 1918 został jednym ze stu członków Tymczasowej Rady Miejskiej we Lwowie[3]. Podczas wojny polsko-ukraińskiej nie zaprzestał swojej działalności, otrzymał wówczas propozycję objęcia funkcji członka rządu Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej, ale odmówił. Członek Komitetu Obywatelskiego i Polskiego Komitetu Narodowego we Lwowie w listopadzie 1918[4]. Został członkiem powołanego 23 listopada 1918 Tymczasowego Komitetu Rządzącego we Lwowie[5]. Założyciel Unii Narodowo-Państwowej w 1922[6].
W niepodległej II Rzeczypospolitej był radnym nieprzerwanie do 1927. Po 1918 pełnił także funkcję wiceprezydenta miasta.
2 maja 1923 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[7].
Wspólnie ze swoim szwagrem płk. dr. Teofilem Bardachem był właścicielem kamienicy czynszowej, leżącej naprzeciw wejścia do katedry lwowskiej[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Trzeci wiceprezydent m. Lwowa. „Nowości Illustrowane”. Nr 17, s. 4, 26 kwietnia 1913.
- ↑ Wspomnienia b. zakładników rosyjskich. „Nowości Illustrowane”. Nr 27, s. 5, 4 lipca 1925.
- ↑ Tymczasowa Rada Miejska we Lwowie. „Gazeta Lwowska”. Nr 31, s. 4, 7 lutego 1918.
- ↑ Eugeniusz Romer, Pamiętnik Paryski 1918-1919, t. I, Warszawa 2010, s. 34.
- ↑ Agnieszka Biedrzycka: Kalendarium Lwowa 1918–1939. Kraków: 2012, s. 1-2. ISBN 97883-242-1542-3.
- ↑ Deklaracja programowa. [Inc.:] Polska jako naród ani na chwilę nie przestawała istnieć [...] : 28 czerwca 1922 r. / [Unia Narodowo-Państwowa]
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 29.
- ↑ Gutowski 2004 ↓, s. 18.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wacław Wierzbieniec Żydzi w samorządach miejskich Lwowa, Przemyśla i Rzeszowa w latach 1918-1939 Studia Judaica 2011;
- Kurier Lubelski nr. 54, 23 lutego 1932 s. 1
- Gene Gutowski: Od Holocaustu do Hollywood. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2004, s. 1-392. ISBN 83-08-03549-3.
