Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ |
obserwacyjny |
Konstrukcja |
mieszana stalowo-drewniana |
Załoga |
2 |
Historia | |
Data oblotu | |
Lata produkcji |
1915–1916 |
Dane techniczne | |
Napęd | |
Moc |
80 KM (58,8 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
12,12 m |
Długość |
7,54 m |
Wysokość |
2,75 m |
Powierzchnia nośna |
16 m² |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
135 km/h |
Pułap |
3000 m |
Zasięg |
400 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
brak | |
Użytkownicy | |
Luftstreitkräfte Kaiserliche Marine K.u.k. Luftfahrtruppen |
Fokker A.I (oznaczenie fabryczne M. 8) – niemiecki nieuzbrojony jednopłatowy samolot obserwacyjny z okresu I wojny światowej, zbudowany w zakładach Fokkera.
Fokker A.I był samolotem klasy A, czyli nieuzbrojonym jednopłatowcem. Służył w latach 1914–1915, na początku I wojny światowej. Podobnie jak wcześniejszy Fokker M.5, napędzany był tym samym siedmiocylindrowym silnikiem rotacyjnym Oberursel o mocy 80 KM (58,8 kW)[1], kopią silnika Gnome Lambda o tej samej mocy; silnik Oberusel był wykorzystywany przez wszystkie wojskowe jednopłatowce Fokkera do czasu wprowadzenia do służby myśliwca Fokker E.II w latach 1915-1916[2].
Fokkery A.I, A.II i A.III wywodziły się od zakupionego we Francji Morane-Saulnier H. Na jego podstawie Martin Kreutzer opracował płatowiec M.5, od której pochodził powiększony A.I[3]. Podstawowym ulepszeniem zastosowanym w maszynach Fokkera była kratownica kadłuba spawana ze stalowych rur, w odróżnieniu od pierwotnej drewnianej Morane’a[4]. Prototyp powiększonego M.5, dwumiejscowy M.6, zbudowany w czerwcu 1914 roku, szybko się rozbił. Wersja seryjna M.8, produkowana od września 1914 roku, była (podobnie jak prototyp) górnopłatem, różniła się pokryciem kadłuba dochodzącym do pierwszego dźwigara skrzydła; za to boczne pokrycie kadłuba było wycięte na wysokości kabiny, dla poprawienia widoczności[5].
Samolot A.I przypominał znacznie powiększonego Fokkera M.5, z wysoką piramidą na grzbiecie, do której zamontowane było sześć kompletów odciągów. Trzy z nich były nieruchome, zamocowane do przedniego dźwigara skrzydła – ich zadaniem było przenoszenie obciążeń skrzydła i podwozia. Pozostałe trzy pary były ruchome, zamocowane do tylnego dźwigara, i służyły do wyginania płaszczyzny skrzydła. Skrzydła miały po 14 żeber. Samoloty A.I i wczesne maszyny typu A.II były budowane w zakładach Fokkera i, na mocy licencji, w Halberstädter Flugzeug-Werke[2].
Tuż przed wojną Anton Fokker wielokrotnie dawał pokazy akrobatyczne na swoim M.5[4]. Zachęcone, dowództwo Luftstreitkräfte (lotnictwa niemieckiego) zamówiło samolot M.8 pod wojskowym odznaczeniem A.I. Łącznie w zakładach Fokker i Halberstadt zostało wyprodukowane ok. 63 maszyn[3].
Dane techniczne
[edytuj | edytuj kod]Dane wg J. Scott, Fokker Eindecker Compendium[1]:
- Opis
- Załoga: 2, pilot i obserwator
- Długość: 7,54 m
- Rozpiętość: 12,12 m
- Wysokość: 2,75 m
- Powierzchnia skrzydeł: 16 m²
- Silnik: 1 × Oberursel U.0, 58,8 kW (80 hp)
- Osiągi
- Prędkość maksymalna: 135 km/h
- Zasięg: 400 km
- Pułap: 3000 m
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Scott 2012 ↓, s. 18.
- ↑ a b Scott 2012 ↓, s. 23, 25–27.
- ↑ a b Scott 2012 ↓, s. 14–15, 23.
- ↑ a b Thomas R. Funderburk: The early birds of war; the daring pilots and fighter airplanes of World War I. New York: Grosset & Dunlap, 1968, s. 29.
- ↑ Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of the First World War. London: Putnam, 1970, s. 337-338. ISBN 0-85177-809-7.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Michael Taylor: Jane's encyclopedia of aviation. T. 3. Danbury, Conn: Grolier educational Corp, 1980. ISBN 0-7106-0710-5. (ang.).
- Josef Scott: Fokker Eindecker Compendium. T. 1. Berkhampstead, Hertfordshire UK: Albatros Publications, Ltd., 2012. ISBN 978-1-906798-22-2. (ang.).