Franciszek Błasiak

sierżant
Data i miejsce urodzenia	31 grudnia 1884 Czaniec
Data i miejsce śmierci	20 stycznia 1916 nad Styrem
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	3 pułk piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Franciszek Błasiak (Błasik^[1]) (ur. 31 grudnia 1884 w Czańcu, zm. 20 stycznia 1916 nad Styrem) – podoficer Legionów Polskich, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Franciszek Błasiak^[2] (Błasik^[1]) urodził się w rodzinie Stanisława i Katarzyny z Kozłów.

Absolwent gimnazjum, działał w skautingu. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 12 kompanii 3 pułku piechoty. Awansując na sierżanta, wyznaczony został na stanowisko dowódcy plutonu^[1]. W grudniu 1914, w czasie ataku na Maksymiec, osłaniając odwrót III baonu, z własnej inicjatywy przeprowadził kontratak i powstrzymał nacierających Rosjan. W styczniu 1915 jako d-ca placówki nad Styrem powstrzymał ataki wroga na redutę Piłsudskiego, ginąc na pozycji^[1].

Za bohaterstwo w walce pośmiertnie odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari^[2].

Order odebrała matka z rąk dowódcy DOK nr V w asyście kompanii honorowej i orkiestry 12 pułku piechoty^[1].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (nr 5964)
• Krzyż Walecznych^[1]
• Krzyż Niepodległości^[1]

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
• Czesław Czajkowski: Zarys historii wojennej 3-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.