| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Rodzice |
Józef Wilczyński |
Franciszek Wilczyński (ur. 23 sierpnia 1842 w Łazach, zm. 23 maja 1865 w Sokołowie Podlaskim)[1] – polski adiutant ks. Stanisława Brzóski w powstaniu styczniowym.
Syn kowala z Łazów, Józefa Wilczyńskiego i Marianny z Borkowskich. W chwili wybuchu powstania mieszkał w Łukowie. Jako 20-latek zagrożony był branką, co prawdopodobnie skłoniło go do przystąpienia do powstańców. W zimie 1863/1864 został adiutantem ks. Brzóski w randze porucznika. Wraz z Brzóską został schwytany przez Rosjan w Sypytkach 29 kwietnia 1865. Następnie obaj zostali skazani na śmierć i 23 maja 1865 powieszeni.
Jego imieniem w 2017 nazwane zostało rondo w Łazach[2]. Jedna z ulic w Sokołowie Podlaskim[3] i Łukowie również nosi jego imię[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mariusz Burdach, Uczczenie 180. rocznicy urodzin Franciszka Wilczyńskiego oraz odsłonięcie pamiątkowych tablic ,,Wielcy Polacy z naszej ziemi” w Łazach [online], Muzeum Regionalne w Łukowie, 24 sierpnia 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Rondo w Łazach imienia Franciszka Wilczyńskiego, http://www.muzeum.lukow.pl (dostęp: 2018-08-29)
- ↑ Ulica Wilczyńskiego [online], biblsokol.org.pl [dostęp 2022-11-03].
- ↑ TERYT. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2021-10-19]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Pamiątka dla rodzin polskich: krótkie wiadomości o straconych na rusztowaniach, rozstrzelanych, poległych i zmarłych na wygnaniu syberyjskim i tułactwie ofiar z 1861-1866 roku: ze źródeł urzędowych, dzienników, jak niemniej z ustnych podań osób wiarygodnych i towarzyszy broni Cz.1, Kraków 1867, s. 171.
- Małgorzata Szczygielska, Adiutant wiekuisty Franciszek Wilczyński (1842-1865)
