Frankfurt nad Odrą oraz Słubice z lotu ptaka | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj związkowy | |||||
Data założenia |
XIII wiek | ||||
Prawa miejskie |
1253 | ||||
Burmistrz |
René Wilke | ||||
Powierzchnia |
147,85 km² | ||||
Wysokość |
19–135 m n.p.m. | ||||
Populacja (31 grudnia 2020) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Nr kierunkowy |
0335 | ||||
Kod pocztowy |
15230 – 15236 | ||||
Tablice rejestracyjne |
FF | ||||
Położenie na mapie Brandenburgii | |||||
Położenie na mapie Niemiec | |||||
52°21′N 14°33′E/52,350000 14,550000 | |||||
Strona internetowa |
Frankfurt nad Odrą (niem. Frankfurt (Oder), dawniej Frankfurt an der Oder oraz Frankfurt/Oder) – miasto na prawach powiatu, leżące na zachodnim brzegu Odry, we wschodniej części Niemiec w kraju związkowym Brandenburgia, tuż przy granicy z Polską. Leży na wysokości od 19 do 135 m n.p.m. i wraz z polskimi Słubicami (które do 1945 roku stanowiły jego prawobrzeżną część) tworzy aglomerację transgraniczną liczącą ok. 80 tys. mieszkańców. Miasto jest siedzibą Uniwersytetu Europejskiego Viadrina.
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Nazwa miasta wzmiankowana była po raz pierwszy w formie Vrankenvorde w 1253 roku. Miasto otrzymało nazwę od Frankfurtu nad Menem. Nazwa została przeniesiona znad Menu na nowo założone miasto na lewym brzegu Odry i oznaczała pierwotnie ‘bród w kraju Franków’. Osada leżąca po drugiej stronie Odry, czyli dzisiejsze Słubice, notowana była w średniowiecznych źródłach w formach Zbiwitz, Zbirwitz, Zliwiz. Ze względu na zniekształcenie zapisów pierwotna forma jest trudna do ustalenia, a jej znaczenie jest niejasne[2]. W roku 1613 śląski regionalista i historyk Mikołaj Henel z Prudnika wymienił miejscowość w swoim dziele o geografii Śląska pt. Silesiographia podając jej łacińską nazwę: Francofurtum[3].
Dawniej, w niektórych polskich źródłach nazwa Słubice przenoszona była na całe miasto Frankfurt[4][5][6].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Kalendarium:
- 1225 – Henryk I Brodaty nadał prawo składu słowiańskiej osadzie handlowej po obu stronach Odry zwanej prawdopodobnie Zliwitz[7]
- 1226 – budowa kościoła katolickiego pw. Świętego Mikołaja (niem. St. Nicolai-Kirche) (obecnie Kościół Pokoju), który jest najstarszym kościołem i zarazem budynkiem murowanym Frankfurtu i Słubic
- 1249 – utrata ziemi lubuskiej przez Polskę na rzecz Marchii Brandenburskiej
- 1253 – w wyniku rozwoju wywołanego napływem kupców z terenów obecnej Holandii i północno-zachodnich Niemiec osada uzyskała prawa miejskie (w tym także prawobrzeżna część, czyli dzisiejsze Słubice). W dokumencie nadania praw miejskich występowała nazwa Vrankenvorde[7]
- 1319 – początek walk o miasto i region, miasto obejmuje książę wołogoski Warcisław IV, po czym w Choszcznie w obecności wysłanników miejskich nadaje miastu szerokie przywileje[8]
- 1320 – w mieście spotkali się i zawarli sojusz książęta Warcisław IV i Henryk I jaworski[9]
- 1324 – ponowne włączenie miasta do Marchii Brandenburskiej
- 1326 – w okolice miasta dociera najazd króla Polski Władysława I Łokietka[10]
- XIV–XV w. – przynależność miasta do Hanzy
- 1373-1415 – miasto wraz z Marchią Brandenburską pod panowaniem Korony Czeskiej
- 1477 lub 1478 – pod Frankfurt dotarł najazd piastowskiego księcia głogowskiego Jana II Szalonego
- 1479 – ślub królewny polskiej Zofii Jagiellonki z księciem Fryderykiem Starszym Hohenzollernem
- 1506 – powstanie Alma Mater Viadrina, działającego do 1811; tu studiowali m.in. Krzysztof Szlichtyng, Teodor Konstanty Orzechowski[potrzebny przypis], Jan Gotfryd Rösner[11], Jan Władysław Suchodolec, Alojzy Prosper Biernacki, Stanisław Kaczkowski, Atanazy Raczyński, Ulrich von Hutten, Carl Philipp Emanuel Bach, Alexander von Humboldt, Wilhelm von Humboldt, Michael Praetorius, Caspar Stein oraz Heinrich von Kleist[potrzebny przypis]
- 1574 – w drodze na koronację królewską Odrę w mieście przekroczył pierwszy elekcyjny król Polski Henryk Walezy[12][13]
- 1631 – zwycięska bitwa Szwedów przeciw siłom Świętego Cesarstwa Rzymskiego
- 1662 – pierwsze wzmianki o Frankfurcie – stolicy i centrum handlu
- ok. 1672 – studia we Frankfurcie podjął ostatni Piast Jerzy Wilhelm legnicki
- 1701 – miasto częścią Królestwa Prus
- 1777 – we Frankfurcie na świat przyszedł pisarz Heinrich von Kleist
- 1811 – przeniesienie uniwersytetu z Frankfurtu do Wrocławia
- 1815 – miasto stało się siedzibą rządu nowo utworzonego okręgu administracyjnego Nowa Marchia oraz Naczelnego Sądu Krajowego (Oberlandesgericht)
- 1826 – miasto weszło w skład rejencji frankfurckiej w prowincji Brandenburgia
- 1842 – początki uprzemysłowienia – linia kolejowa Berlin – Frankfurt (Oder), przemysł metalowy, oddanie do eksploatacji gazowni
- 1871 – miasto częścią Cesarstwa Niemieckiego
- 1898 – pierwsze tramwaje elektryczne we Frankfurcie[14]
- 1923 – nowe ukierunkowanie po I wojnie światowej; Dyrekcja Kolejowa Wschód (Reichsbahndirektion Osten) przeniosła się do Frankfurtu; nowy teren przemysłowy na wschodzie miasta
- 1933 – przejęcie władzy przez narodowych socjalistów; budowa nowych koszar oraz przemieszczenie wojsk do Frankfurtu
- 1945 – zniszczenia wojenne; śródmieście zostało całkowicie zrujnowane (w dobrym stanie zachowała się jedynie zabudowa dzielnic południowych, a spośród zabytków najstarszej części miasta odbudowano tylko nieliczne); po podpisaniu układu poczdamskiego Frankfurt stał się miastem granicznym; dotychczasowa dzielnica Dammvorstadt przeobraziła się w sąsiedzkie miasto polskie – Słubice
- 1946–1950 – Frankfurt jest (do roku 1950) centralnym punktem migracji przegnanej oraz powracającej ludności
- 1949–1990 – miasto częścią NRD
- 1952–1990 – Frankfurt stał się miastem okręgowym okręgu Frankfurt nad Odrą
- 1959 – powstanie największego producenta mikroelektroniki w NRD – Halbleiterwerk Frankfurt (Oder) zatrudniającego ok. 8 tys. pracowników
- 1973 – założono Polsko-Niemiecką Orkiestrę Młodzieżową[15]
- 1989 – początek przemian ustrojowych w mieście
- 1990 – po zjednoczeniu Niemiec Frankfurt stał się „nadcentrum”, upadek największych zakładów w mieście i tego typu w NRD – Halbleiterwerk Frankfurt (Oder)
- 1991 – otwarcie Uniwersytetu Europejskiego Viadrina
- 1998 – otwarcie Collegium Polonicum w Słubicach
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Liczba ludności miasta przed zjednoczeniem Niemiec – w 1988 roku – wynosiła 87 863, w roku 2000 miasto zamieszkiwało 72 131 osób, w 2008 roku 60 588, natomiast w 2015 r. już tylko 58 092[1]. Według danych z września 2013 roku w mieście było zameldowanych 1 285 Polaków[16]. W roku akademickim dodatkowo ponad 6 tys. studentów.
Dzielnice miasta
[edytuj | edytuj kod]
| |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Język niemiecki |
Język polski | ||||||||||||||
1 | Stadtmitte | dosł. Śródmieście | |||||||||||||
2 | Gubener Vorstadt | dosł. Przedmieście Gubińskie | |||||||||||||
3 | Obere Stadt | dosł. Górne Miasto | |||||||||||||
4 | Altberesinchen | dosł. Stara Barszynka | |||||||||||||
5 | Neuberesinchen | dosł. Nowa Barszynka | |||||||||||||
6 | Güldendorf | pol. hist. Cieszonowo[5] | |||||||||||||
7 | Lossow | pol. hist. Łosowo[5] | |||||||||||||
8 | Lebuser Vorstadt | dosł. Przedmieście Lubuskie | |||||||||||||
9 | Hansaviertel | dosł. Dzielnica Hansy | |||||||||||||
10 | Klingetal | dosł. Ostra Dolina[7] | |||||||||||||
11 | Kliestow | pol. hist. Kleszczów[7] | |||||||||||||
12 | Booßen | pol. hist. Bożeń[5] | |||||||||||||
13 | Nuhnenvorstadt | dosł. Przedmieście Nutnicowskie | |||||||||||||
14 | Rosengarten | dosł. Ogród Różany | |||||||||||||
14 | Pagram | pol. hist. Pielgrzym[5] | |||||||||||||
15 | Lichtenberg | pol. hist. Orlica[5] | |||||||||||||
16 | Süd | dosł. Południe | |||||||||||||
17 | Markendorf | pol. hist. Słubia[5] | |||||||||||||
18 | Markendorf-Siedlung | dosł. Słubia-Osiedle[7] | |||||||||||||
19 | Hohenwalde | dosł. Wysoki Las |
Sąsiadujące z Frankfurtem nad Odrą polskie miasto Słubice do 1945 r. było częścią Frankfurtu i nazywało się Dammvorstadt (dosł. przedmieście za wałem).
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Kościoły
[edytuj | edytuj kod]Głównymi kościołami w mieście są:
- Kościół Mariacki (St. Marien Kirche)
- Kościół Nowoapostolski (Neoapostolische Kirche)
- Kościół Pokoju (Friedenskirche)
- Kościół św. Gertrudy (St. Gertrauden-Kirche)
- Kościół św. Jerzego (St. Georg Kirche)
- Kościół Świętego Krzyża (Heilig-Kreuz-Kirche)
- Kościół w Rosengarten (Kirche im Ortsteil Rosengarten)
Pomniki
[edytuj | edytuj kod]W mieście znajduje się wiele pomników m.in.:
- pomnik Ewalda Christiana von Kleista
- pomnik Heinricha von Kleista
- pomnik Mikołaja Kopernika
- pomnik Friedricha Loefflera
- pomnik Karola Marksa
- pomnik matki i dziecka
- pomnik poległych żołnierzy radzieckich
- pomnik rodzeństwa
- pomnik Wilhelma Spiekera
- pomnik Ericha Weinerta
Parki
[edytuj | edytuj kod]- park Kleista
- park Lenné[17]
Edukacja
[edytuj | edytuj kod]We Frankfurcie nad Odrą znajduje się założony 15 lipca 1991 Uniwersytet Viadrina, który od 1998 jest obok UAM w Poznaniu drugą uczelnią macierzystą dla Collegium Polonicum w Słubicach.
Transport
[edytuj | edytuj kod]Transport kolejowy
[edytuj | edytuj kod]Stacje i przystanki
[edytuj | edytuj kod]- Frankfurt (Oder)
- Frankfurt (Oder)-Güldendorf
- Frankfurt (Oder)-Rosengarten
- Frankfurt (Oder)-Neuberesinchen
Połączenia kolejowe
[edytuj | edytuj kod]- Linia kolejowa nr 3: Frankfurt nad Odrą – Rzepin – Poznań – Warszawa Zachodnia
- RE 1: Eisenhüttenstadt – Frankfurt nad Odrą – Berlin – Poczdam – Brandenburg an der Havel – Magdeburg
- RE 11: Chociebuż – Frankfurt nad Odrą (w części po trasie historycznej Kolei Dolnośląsko-Marchijskiej – Niederschlesisch-Märkische Eisenbahn (NME)[18])
- RE 91: Frankfurt nad Odrą – Rzepin – Zielona Góra
- OE 36: Frankfurt nad Odrą – Beeskow – Storkow – Königs Wusterhausen
- OE 60: Frankfurt nad Odrą – Werbig – Bad Freienwalde – Eberswalde – Berlin-Lichtenberg
Byłe przejścia graniczne
[edytuj | edytuj kod]- Drogowe przejście graniczne Słubice-Frankfurt nad Odrą: Na przejściu tym łączą się polska droga krajowa nr 29 oraz droga krajowa nr 31 i niemiecka droga krajowa B5.
- Drogowe przejście graniczne Świecko-Frankfurt nad Odrą: Na przejściu tym łączą się polska autostrada A2 i niemiecka autostrada A12 należące do trasy europejskiej E30.
- Kolejowe przejście graniczne Kunowice-Frankfurt nad Odrą
Wojsko
[edytuj | edytuj kod]- 12 Pułk Grenadierów im. Księcia Karola Pruskiego (2 Brandenburski)
- 18 Pułk Artylerii Polowej (2 Brandenburski)
- 5 Dywizja Cesarstwa Niemieckiego
- 8 Przyboczny Pułk Grenadierów im. Króla Fryderyka Wilhelma III (1 Brandenburski)
- Dywizja Forteczna Frankfurt nad Odrą
- Dywizja Grenadierów Pancernych Kurmark
Sport
[edytuj | edytuj kod]W mieście swoją siedzibę ma powstały w 1951 roku FC „Vorwärts” Frankfurt, który obecnie występuje pod nazwą 1. FC Frankfurt. Sukcesami klubu są m.in. sześciokrotne mistrzostwo NRD oraz dwukrotnie zdobyty Puchar NRD. W sezonie 2016/2017 zespół występuje w Oberlidze Nordost (V poziom rozgrywek). Domowym obiektem drużyny jest Stadion der Freundschaft o pojemności 12 tys. miejsc[19].
Miasto jest siedzibą niemiecko-polskiej drużyny koszykówki męskiej 1. ASC Red Cocks Frankfurt nad Odrą[20]. Frankfurt jest też siedzibą niemiecko-polskiego klubu piłki ręcznej kobiet – BSV Iskra Frankfurt Oder/Kowalów.
We Frankfurcie nad Odrą swoją siedzibę ma Muzeum Sportu.
Osoby
[edytuj | edytuj kod]Urodzeni we Frankfurcie nad Odrą
[edytuj | edytuj kod]- Heinrich von Kleist – niemiecki pisarz, poeta i dramaturg;
- Victor von Podbielski – polskiego pochodzenia królewsko-pruski generał-lejtnant, sekretarz stanu, szef Reichspostamtu, pruski minister rolnictwa;
- Martin Patzelt – wieloletni nadburmistrz miasta
Związani z miastem
[edytuj | edytuj kod]- Carl Philipp Emanuel Bach – niemiecki kompozytor
- Alojzy Prosper Biernacki – minister skarbu Rządu Narodowego w 1831
- Karl Georg von Hoym – minister Śląska i Prus Południowych
- Alexander von Humboldt – niemiecki przyrodnik i podróżnik
- Wilhelm von Humboldt – niemiecki filozof i językoznawca
- Ulrich von Hutten – niemiecki rycerz, pisarz i humanista
- Paul Lütkemann – niemiecki kompozytor epoki wczesnego baroku
- Henry Maske – niemiecki bokser
- Teodor Konstanty Orzechowski – działacz kalwiński, prawnik i urzędnik
- Michael Praetorius – niemiecki kompozytor przełomu renesansu i baroku
- Atanazy Raczyński – ziemianin wielkopolski, dyplomata pruski
- Axel Schulz – niemiecki bokser
- Gesine Schwan – rektor Viadriny 1999–2008
- Johann Tetzel – niemiecki duchowny, inkwizytor generalny Polski
- Hans Weiler – rektor Viadriny 1993–1999
Współpraca
[edytuj | edytuj kod]Miejscowości partnerskie[21]:
- Polska: Gorzów Wielkopolski, Słubice
- Badenia-Wirtembergia: Heilbronn
- Białoruś: Witebsk
- Bułgaria: Wraca
- Finlandia: Vantaa
- Francja: Nîmes
- Izrael: Coran-Kadima
- Stany Zjednoczone: Yuma
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Seite wird geladen [online], statistik-berlin-brandenburg.de [dostęp 2021-06-15] (niem.).
- ↑ Kazimierz Rymut: Nazwy miast Polski. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987, s. 222. ISBN 83-04024-36-5.
- ↑ Detlef Haberland: Die „Silesiographia” und „Breslo-Graphia” von Nicolaus Henel von Hennenfeld. Arkadiusz Cencora, Diana Codogni-Łańcucka. Wrocław: Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu, 2011, s. 175. ISBN 978-83-910595-2-4.
- ↑ Ks. Stanisław Kozierowski, Atlas nazw geograficznych słowiańszczyzny zachodniej, Poznań 1934.
- ↑ a b c d e f g Mapa Polski 1:500 000 Wojskowy Instytut Geograficzny Sztabu Generalnego W.P., Warszawa 1947 [1].
- ↑ [Koleje Pomorza 1:1100 000, marzec 1946 https://web.archive.org/web/20131023055353/http://www.kolej.one.pl/mapy/1/1099510834.jpg].
- ↑ a b c d e Märkische Oderzeitung/Frankfurter Stadtbote, 7. Juli 2006, S. 15.
- ↑ Edward Rymar, Rywalizacja o ziemię lubuską i kasztelanię międzyrzecką, w: Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka, nr 4/1979, s. 481.
- ↑ Edward Rymar, Rywalizacja o ziemię lubuską i kasztelanię międzyrzecką, w: Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka, nr 4/1979, s. 484.
- ↑ Edward Rymar, Rywalizacja o ziemię lubuską i kasztelanię międzyrzecką, w: Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka, nr 4/1979, s. 494.
- ↑ Salmonowicz 2000 ↓, s. 209.
- ↑ www.zso.kamienna-gora.pl/strona/gazetki-szkolne. zso.kamienna-gora.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-02-04)].
- ↑ Jerzy Besala, Stanisław Żółkiewski, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1988, s. 27, ISBN 83-06-01583-5, OCLC 830086205 .
- ↑ W tym samym roku [online], historia-polski.com [dostęp 2018-03-19] .
- ↑ Tourismusverein Frankfurt Oder [online], frankfurt-oder-tourist.de [dostęp 2017-11-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-09] .
- ↑ Tysiące Polaków przenosi się na niemiecką stronę Odry | Echa polskie | DW | 29.10.2013 [online], dw.com [dostęp 2017-11-23] (pol.).
- ↑ Poznaj zieloną stronę Brandenburgii. Frankfurt nad Odrą.
- ↑ Die östlichen preußischen Bahnen.
- ↑ Historie. fcfrankfurt.de. [dostęp 2016-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-14)].
- ↑ Koguty znowu zwycięskie. slubice24.pl. [dostęp 2017-04-12].
- ↑ Partnerstädte. frankfurt-oder.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Monika Kilian/ Ulrich Knefelkamp (wyd.): Frankfurt Oder Słubice. Sieben Spaziergänge durch die Stadtgeschichte. Berlin: scrîpvaz-Verlag 2003.
- Ulrich Knefelkamp/ Siegfried Griesa (wyd.): Frankfurt an der Oder 1253–2003, Berlin 2003, ISBN 3-89700-367-8.
- Sibylle Gramlich/ Anrdreas Bernhard/ Andreas Cante/ Irmelin Küttner: Stadt Frankfurt (Oder) (Denkmaltopographie der Bundesrepupblik Deutschland, Denkmale in Brandenburg, tom 3), Worms am Rhein 2002, ISBN 3-88462-190-4.
- Hans Nauschütz: Frankfurt wie es war und ist: Wanderungen durch Frankfurt (Oder), Die Furt 2003, ISBN 3-933416-01-9.
- Wolfgang Stribrny/ Fritz Zäpke: Frankfurt/Oder. Porträt einer Brückenstadt, Westkreuz-Verlag Berlin/Bonn, 1991, ISBN 3-922131-75-1.
- Fritz Timme: Die Entstehung von Frankfurt an der Oder, 1954, in Zeitschrift für Ostforschung, 3. Jahrgang 1954, S. 497–517.
- Stadtplan „Frankfurt an der Oder 1909”. Reprint des großformatigen mehrfarbigen historischen Stadtplanes. Guben 2005, ISBN 3-935881-24-X.
- Stanisław Salmonowicz: Rösner Jan Gotfryd. W: Toruński Słownik Biograficzny, t. 2. Krzysztof Mikulski (red.). Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2000.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Frankfurt nad Odrą, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 402 .