Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci |
1941? |
Narodowość |
niemiecka |
Dziedzina sztuki | |
Epoka |
Fritz Behrendt (ur. 30 marca 1877 w Królewcu, zm. 1941?[1]) – niemiecki architekt i urzędnik, pracujący od 1909 we Wrocławiu.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Behrendt studiował w Wyższej Szkole Technicznej w Charlottenburgu oraz w Królewskiej Bawarskiej Wyższej Szkole Technicznej w Monachium, m.in. u Friedricha von Thierscha. Na początku XX w. pracował jako niezależny architekt, zbudował m.in. dla fabrykanta i kolekcjonera dzieł sztuki Carla Sachsa (1868–1943) willę na wrocławskim Borku. Wiosną 1904 został mianowany rządowym mistrzem budowlanym (niem. Regierungsbaumeister), czyli asesorem budownictwa[2]. Następnie został zatrudniony w miejskiej administracji budowlanej we Wrocławiu, gdzie awansował na inspektora budowlanego (niem. Bauinspektor), a później radcę budowlanego (niem. Baurat). Po I wojnie światowej sprawował funkcję Dyrektora Biura Rozbudowy Wrocławia (niem. Stadterweiterungsamt), gdzie zajmował się m.in. sprawą przyłączenia okolicznych miejscowości. W 1928 został radnym Wrocławia, 18 kwietnia 1929 objął stanowisko miejskiego radcy budowlanego (niem. Stadtbaurat) – naczelnego architekta miasta, które piastował do 31 stycznia 1934.
Z racji sprawowanych funkcji Behrendt zajmował się projektowaniem budynków komunalnych, zwłaszcza gmachów szkolnych. Jako inspektor i radca nadzorował ponadto wszystkie prace i projekty budowlane w mieście, kontrolując przebieg wydawania pozwoleń na budowę. Behrendt doprowadził do skreślenia z projektu urzędu czeków pocztowych drugiej wieży od strony ul. gen. Romualda Traugutta (wówczas Klosterstraße). Oponował też przeciw budowie projektowanego przez Adolfa Radinga wieżowca na wystawie WUWA, przeprowadzenia której był przeciwnikiem[3].
Twórczość
[edytuj | edytuj kod]Główne projekty: (wszystkie we Wrocławiu)
- willa Carla Sachsa przy ul. Januszowickiej, 1907
- szkoła ludowa przy ul. Stacha Świstackiego 12 (z H. Frobösem, J. Nathansonem, pod kier. Maksa Berga), 1910–1912, ob. IV Liceum Ogólnokształcące
- rozbudowa Gimnazjum św. Jana przy ul. Stanisława Worcella (budynek oficyny), 1911–1912[4], ob. Zespół Szkół Ekonomiczno-Administracyjnych im. Marii Dąbrowskiej
- pawilon sztuki cmentarnej z 1913 w zespole Wystawy Stulecia wokół Hali Stulecia (zdemontowany po wystawie)
- szkoły ludowe przy ulicach Słubickiej, Kruczej, Kłodnickiej i Sztabowej
- Wyższa Szkoła Realna im. Gerharta Hauptmanna przy ul. Jemiołowej 46–48, 1916–1922, ob. Szkolne Schronisko Młodzieżowe
- projekt urbanistyczny osiedla Księże Małe (razem z Heinrichem Knippingiem), 1928
- przystań wodna AZS i restauracja z 1928 przy wyb. Stanisława Wyspiańskiego 24
- Dom Studentek (d. dom starców) z 1928 „ul. Nad Odrą” 106.[5]
Artykuły, książki:
- Fritz Behrendt, Der Wettbewerb zur Erlangung eines Bebauungsplanes der Stadt Breslau und ihrer Vororte. W: Der Städtebau 19/1922, s. 22.
- Fritz Behrendt, Martin Fuchs, Die Stadt Breslau und die Eingemeindung Inres Erweiterungsgebiet. Denkschrift des Magistrats, Wrocław 1925.
- Fritz Behrendt: Die Breslauer Eingemeidung. W: Ostdeutsche Bauzeitung 46/1928, s. 274–277.
- Fritz Behrendt: Das neue Breslau. W: Deutsche Bauzeitung 63/1929, s. 577–584.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kononowicz, s. 99.
- ↑ Zentralblatt der Bauverwaltung, nr 29/1904 (9 kwietnia), s. 185.
- ↑ Beate Störtkuhl, Die Wohn- und Werkraumaustellung Breslau „WuWA” in Breslau 1929. W: Berichte und Forschungen, 3/1995, s. 107–176. [dostęp 2008-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-09)].
- ↑ Plany budynku w Muzeum Architektury we Wrocławiu. [dostęp 2012-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-09)].
- ↑ Fritz Behrendt i jego realizacje.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Konstanze Beelitz, Niclas Förster, Breslau / Wrocław. Die Architektur der Moderne, Wasmuth, Berlin 2006, ISBN 978-3-8030-0660-8, s. 170.
- Iwona Bińkowska, Marzena Smolak, Nieznany portret miasta, Muzeum Historyczne we Wrocławiu, Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu, Wrocław 1997.
- Agnieszka Gryglewska, Budynki wrocławskich szkół epoki wilhelmińskiej [w:] Jerzy Rozpędowski (red.), Architektura Wrocławia. Tom 4. Gmach, Wrocław, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 1998, ISBN 83-7085-393-5, s. 246–250.
- Jerzy Ilkosz, Beate Störtkuhl (wyd.), Wieżowce Wrocławia 1919-1932, Wrocław 1997, ISBN 83-908067-0-3, s. 160–161, 210–202.
- Wanda Kononowicz , Wrocław. Kierunki rozwoju urbanistycznego w okresie międzywojennym, Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 1997, s. 47–49, 99, ISBN 83-7085-288-2, OCLC 40762456 .
- Agnieszka Zabłocka-Kos, Osiedle Księże Małe, [w:] Jan Harasimowicz (red.), Atlas architektury Wrocławia. Tom II, Wrocław, Wydawnictwo Dolnośląskie, 1998, ISBN 83-7023-679-0, s. 137, 145.
- Fotografia Fritza Behrendta na stronie Biblioteki Cyfrowej Uniwersytetu Wrocławskiego