 Schody prowadzące na szczyt Góry Uszeście | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Wysokość |
204 m n.p.m. |
Położenie na mapie gminy Mielnik  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie powiatu siemiatyckiego  | |
 52°20′11″N 23°03′11″E/52,336389 23,053056
| |
Góra Uszeście – wzgórze morenowe na Wysoczyźnie Drohiczyńskiej z dwoma wyraźnymi kulminacjami: Dużego (204 m n.p.m.) i Małego (172 m n.p.m.) Usześcia, położone w woj. podlaskim, w powiecie siemiatyckim, na północnym obrzeżu wsi Mielnik. Stanowi przedłużenie ciągu moren czołowych stadiału Warty, zlodowacenia środkowo-polskiego, ciągnących się równoleżnikowo od Kornicy do Mielnika. Zbudowane jest z piasków i żwirów, przewarstwione gliną zwałową. Utwory te pokrywają, niezbyt grubą warstwą, płytko zalegające tu skały kredowe[1].
Sprzyjające warunki siedliskowe zadecydowały o występowaniu na Górze Uszeście zwartego, bogatego florystycznie, stanowiska muraw kserotermicznych. Roślinność sucho i ciepłolubna porasta szczytowe części Dużego i Małego Usześcia oraz znaczną część południowego, dobrze nasłonecznionego, stoku Małego Usześcia. Roślinami dominującymi w murawach są trawy, w tym: strzęplica nadobna (Koeleria gracilis), kłosowica pierzasta (Brachypodium pinnatum) i tymotka Boehmera (Phleum phleoides). Środkowe i dolne części zboczy zajmują zbiorowiska leśne w których dominuje sosna.
W celu ochrony i zachowania roślinności kserotermicznej w 1985 r. został założony rezerwat przyrody "Góra Uszeście" o powierzchni 12,06 ha, obejmujący swym zasięgiem Duże i Małe Uszeście[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sławomir Terpiłowski, Radosław Dobrowolski, Irena Agnieszka Pidek: Góra Uszeście w Mielniku – osobliwość geomorfologiczna i florystyczna. W: Sławomir Terpiłowski, Radosław Dobrowolski: Stan i zmiany środowiska geograficznego wybranych regionów wschodniej Polski. Lublin: UMCS, 2004. ISBN 83-227-2266-4.
- ↑ Charakterystyka rezerwatu. [dostęp 2016-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-31)].
