Ten artykuł należy dopracować:

od 2015-02 → dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł,
→ napisać artykuł w sposób neutralny,
→ treść artykułu należy opracować w taki sposób, aby nie była polonocentryczna.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Gabinet cieni („rząd oczekujący”) – skład rządu formowany przez jedną lub więcej partii opozycyjnych, gotowych przejąć władzę w razie ich zwycięstwa wyborczego. Polega na tym, że każdy członek rządu ma odpowiadający mu „cień” w opozycji^[1].

Idea gabinetu cieni jest charakterystyczna dla państw o tradycji anglosaskiej z dwupartyjnym, parlamentarnym systemem rządów, wzorowanym na Wielkiej Brytanii (tzw. system westminsterski), która ma kilkusetletnią tradycję istnienia tej instytucji. W Wielkiej Brytanii jest ona na tyle ugruntowana, że członkowie „gabinetu cieni” otrzymują państwową pensję.

Gabinety cieni występują czasami w systemach wielopartyjnych, w krajach gdzie istnieje tradycja jednoczenia się opozycji przeciw koalicji rządzącej (np. w Japonii).

Także w Polsce podjęto próby wprowadzenia tej instytucji politycznej. 13 stycznia 2006 roku Platforma Obywatelska powołała swój gabinet cieni jako lustro rządu Kazimierza Marcinkiewicza^[2]. Na czele gabinetu cieni PO stanął Jan Rokita^[2].

Również prezes Prawa i Sprawiedliwości Jarosław Kaczyński w marcu 2009 zapowiedział utworzenie gabinetu cieni, który miał być odzwierciedleniem rządu Donalda Tuska^[3].

17 listopada 2016 roku Platforma Obywatelska powołała drugi w swojej historii gabinet cieni, na czele którego stanął Grzegorz Schetyna^[4].

Sens „gabinetu cieni” w polskim systemie parlamentarnym ma sprowadzać się do recenzowania poczynań partii rządzącej.

W skład zespołu weszło 21 osób. Koordynatorem gabinetu został Jan Rokita. Oprócz niego członkami Zespołu Rzeczników byli:

• Marek Biernacki – sprawy wewnętrzne i służby specjalne
• Zbigniew Chlebowski – finanse
• Mirosław Drzewiecki – sport
• Waldy Dzikowski – administracja
• Stanisław Gawłowski – środowisko
• Aleksander Grad – rolnictwo i rozwój wsi
• Tadeusz Jarmuziewicz – infrastruktura
• Bronisław Komorowski – sprawy zagraniczne
• Ewa Kopacz – zdrowie
• Sławomir Piechota – polityka społeczna
• Julia Pitera – sprawiedliwość
• Elżbieta Radziszewska – sprawy kobiet i rodziny
• Arkadiusz Rybicki – kultura
• Jacek Saryusz-Wolski – szef frakcji PO w Parlamencie Europejskim
• Tomasz Szczypiński – rozwój regionalny
• Adam Szejnfeld – gospodarka
• Krystyna Szumilas – edukacja i nauka
• Jan Wyrowiński – skarb państwa
• Bogdan Zdrojewski – obrona narodowa
• Anna Zielińska-Głębocka – sprawy europejskie.

Sekretarzami Zespołu Rzeczników PO byli Sławomir Nitras oraz Tomasz Lenz

Zobacz hasło gabinet cieni w Wikisłowniku