Getto rzeszowskie – getto dla ludności żydowskiej istniejące w latach 1942–1943 w Rzeszowie.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Getto zostało utworzone przez okupacyjne władze niemieckie w styczniu 1942[1].
W czerwcu 1942 w getcie mieszkało ok. 25 tys. Żydów[1]. W lipcu i sierpniu ponad 20 tys. Żydów w kilku transportach, odprawianych ze stacji Rzeszów Staroniwa, wywieziono do obozu zagłady w Bełżcu, a ok. 2 tys. zamordowano w lesie w Rudnej pod Głogowem[1].
Po likwidacji getta we wrześniu 1942 utworzono tzw. getto szczątkowo, podzielone na dwie części: getto „A” dla Żydów pracujących, getto „B” dla pozostałych[1]. Getto szczątkowe zostało zlikwidowane we wrześniu 1943; mieszkańców getta „A” deportowano do obozu w Szebniach, a getta „B” do Auschwitz-Birkenau[1]. Większość z ok. 200 osób pozostawionych do uporządkowania terenu dawnego getta i pozostawionych przez jego mieszkańców przedmiotów wywieziono później do obozu w Płaszowie[1].
Komendantem getta był Kurt Schupke[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Czesław Pilichowski: Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich 1939–1945. Informator encyklopedyczny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 442. ISBN 83-01-00065-1.
- ↑ Stanisław Zabierowski: Stanisław Zabierowski (red.): Studia nad okupacją hitlerowską południowo-wschodniej części Polski. T. I: Ściganie i karanie przestępców hitlerowskich, którzy pełnili zbrodnie wojenne na terenie południowo-wschodniej części Polski. Rzeszów: Towarzystwo Naukowe w Rzeszowie i Okręgowa Komisja Badania Zbrodni Hitlerowskich w Rzeszowie, 1976, s. 168.
