Gieorgij Arbatow

Гео́ргий Арба́тов

Pełne imię i nazwisko	Gieorgij Arkadjewicz Arbatow
Data i miejsce urodzenia	19 maja 1923 Chersoń
Data i miejsce śmierci	1 października 2010 Moskwa
Dyrektor Instytutu USA i Kanady Akademii Nauk ZSRR
Okres	od 1967 do 1992
Przynależność polityczna	Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego
Następca	Sergej Rogow
członek KC KPZR
Okres	od 1981 do 1990
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Gieorgij Arkadjewicz Arbatow (ros. Гео́ргий Арка́дьевич Арба́тов, ur. 19 maja 1923 w Chersoniu, zm. 1 października 2010 w Moskwie) – radziecki prawnik, historyk, politolog, ekspert od stosunków międzynarodowych, amerykanista.

Pochodził z rodziny żydowsko-ukraińskiej; ojcem był Arkadij Arbatow (1898-1954), matką Anna Arbatowa (1901—1977). Przebywał w Niemczech, gdzie ojciec pracował w Przedstawicielstwie Handlowym ZSRR w Berlinie (1930-1935)^[1]. W 1941 ukończył szkołę średnią i został powołany do Armii Czerwonej, skończył szkołę artylerii im. Krasina w Moskwie (1-е Московское Краснознаменное артиллерийское училище имени Л. Б. Красина), później walczył kolejno na Froncie Kalinińskim, Stepowym, Woroneskim, 1 i 2 Ukraińskim, od 1943 członek WKP(b). W 1943 został ranny, później ciężko zachorował i 1944 został zwolniony do rezerwy. W latach 1944–1949 studiował w Moskiewskim Państwowym Instytucie Stosunków Międzynarodowych, później pracował w Wydawnictwie Zagranicznej Literatury (Издательствo иностранной литературы) w Moskwie (1949-1953), w pismach „Woprosy fiłosofii” (1953—1957), „Nowoje wriemia” (1957-1959) i „Kommunist” (1959-1960) oraz w międzynarodowym piśmie „Problemy mira i socyalizma” w Pradze (1960-1962). Od maja 1964 konsultant odpowiedzialny Wydziału Międzynarodowego KC KPZR, później kierownik pododdziału i kierownik grupy konsultantów tego wydziału. Doktor nauk historycznych, później profesor, w latach 1967–1992 dyrektor Instytutu USA i Kanady Akademii Nauk ZSRR, od 1970 członek korespondent, a od 1974 akademik Akademii Nauk ZSRR. Był doradcą Leonida Breżniewa, Jurija Andropowa, Konstantina Czernienki i Michaiła Gorbaczowa w sprawach międzynarodowych. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 9 do 11 kadencji, później deputowany ludowy ZSRR. W latach 1971–1976 członek Centralnej Komisji Rewizyjnej KPZR, później (1976–1981) zastępca członka, a między 1981 a 1990 członek KC KPZR. Pochowany na Cmentarzu Dońskim w Moskwie^[2].

• Георгий Аркадьевич Арбатов: «Оазисы» творческой мысли. W: Г.А. Арбатов: Человек Системы: наблюдения и размышления очевидца её распада. М.: Вагриус, 2002, seria: Наш XX век. ISBN 5-264-00851-5. (ros.). Brak numerów stron w książce

przekłady na polski

• Aleksiej Bielakow, Fiodor Burłacki, Jurij Melwil, Abram Milejkowski, Sołomon Wygodzki, i in.: Podstawy marksizmu-leninizmu : podręcznik (Tyt. oryg.: Osnovy marksizma-leninizma). Pod redakcją Otto Kuusinena, tłumacz Regina Hekker i in.. Wyd. IV na podstawie II wydania rosyjskiego. Warszawa: Książka i Wiedza, 1964. (pol.). Brak numerów stron w książce

• Order Lenina (dwukrotnie)
• Order Rewolucji Październikowej
• Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
• Order Czerwonej Gwiazdy
• Order „Znak Honoru”

i medale.

• http://www.az-libr.ru/index.htm?Persons&0G1/2434f0db/index (ros.)
• https://web.archive.org/web/20151222144008/http://www.vestnik.mgimo.ru/razdely/zolotoy-fond/akademik-georgiy-arkadevich-arbatov-1923-2010 (ros.)
• http://glory.rin.ru/cgi-bin/person.pl?act=more&id=533&surname=&father=&name=&word=&ids=&start=1&page=3 (ros.)
• http://wiadomosci.onet.pl/swiat/rosja-zmarl-politolog-gieorgij-arbatow/zcz1v
• http://wyborcza.pl/1,76842,8454721,Zmarl_Georgij_Arbatow.html