| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Język | |
| Dziedzina sztuki |
Gjergj Komnino (ur. 15 lutego 1919 w Mbrezhanie, zm. 1996 w Rzymie) – albański pisarz i folklorysta.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył szkołę podstawową w Përmecie, następnie kontynuował naukę na poziomie średnim w Gjirokastrze i w Elbasanie[1].
W 1941 roku rozpoczął studia z zakresu literatury na Uniwersytecie Florenckim, jednak porzucił je na początku 1943 roku, następnie działał w albańskim ruchu oporu w regionie Gjirokastry; był tłumaczem w Sztabie Generalnym Envera Hodży oraz drukował broszury wzywające do zaangażowania w działalność partyzancką[1], a w listopadzie 1944 wziął udział w wyzwoleniu Tirany[2]. Po II wojnie światowej dokończył studia w Zagrzebiu oraz podjął się pracy w Instytucie Folkloru, zajmując się badaniami poświęconymi Naimowi Frashëriemu oraz Jeronimowi De Radzie[1][2]. Był także nauczycielem w szkołach średnich w Tiranie i w Durrës[1][2].
W 1956 roku napisał po francusku list do Organizacji Narodów Zjednoczonych, w którym potępił brutalność reżimu Envera Hodży; list ten dotarł do funkcjonariuszy Sigurimi[1]. Komnino został aresztowany i skazany na śmierć; wyrok zamieniono na wyrok 25 lat pozbawienia wolności, jednak w 1972 roku został zwolniony z więzienia z powodów zdrowotnych, następnie żył jako bezdomny[1][2]. Jego córka oraz ciężarna wówczas żona także zostały aresztowane przez władze, tę drugą zwolniono z więzienia po kilku miesiącach z powodu ciąży[1][2].
W 1991 roku został zrehabilitowany, uczestniczył w protestach więźniów politycznych oraz w burzeniu pomnika Envera Hodży; w tym samym roku wyemigrował do Włoch[1], zamieszkując w Rzymie[2]. Opublikował tam część swoich utworów, a w 1993 roku zdobył II miejsce w jednym z konkursów literackich[1][2]. Zmarł w 1996 roku; na jego pogrzebie zjawiła się jego najbliższa rodzina[1][2].
Wybrana twórczość
[edytuj | edytuj kod]- Edlirës[2]
- Emirës[2]
- Heronjtë: Profetë[2]
- Ndëshkimi i tradhëtisë[2]
- Rruga e kthimit[2]
- Terrori është një fatkeqësi humane[2]
- Vajet e kasolleve[2]
- Valo flamur (1929)[1]
- Naimi – poeti njeri (1943)[2]
- Paramithi, Paramithi (1945)[2]
- I fundmi Skanderbe (199X)[2]
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Jego ojciec zajmował się handlem[1].
Był żonaty z Veroniką Dafą, miał dwoje dzieci: córkę Eminję i syna Lirima[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m Historia tragjike e profesorit që mblidhte letrat te plehrat: Nga ish-përkthyes i Enverit, 15 vite burg se denoncoi regjimin në OKB. shqiptarja.com, 2020-02-20. (alb.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r MENÇURAKU I PËRBUZUR – GJERGJ KOMNINO. fjala.info, 2021-02-03. [dostęp 2021-12-23]. (alb.).
