Ten artykuł dotyczy imienia. Zobacz też: artykuł dotyczący władcy Czarnkowa z początku XII wieku, opisanego w Kronice Galla Anonima.

Gniewomir, Gniewomiar, Gniewomier, Gniemir – staropolskie imię męskie, zanotowane w dokumentach od XII wieku^[1].

Imię Gniewomir jest przykładem staropolskiego, złożonego, osobowego imienia dwuczłonowego, które jest reliktem pogańskich imion używanych we wczesnym średniowieczu przez Słowian^[2]. Składa się z członu Gniewo- (gniew) oraz -mir (pokój, spokój, dobro). Mogło zatem oznaczać ten, który uśmierza gniew. Witold Taszycki zaliczył je do grupy najstarszych polskich imion osobowych^[3] .

Do zdrobnień tego imienia zaliczają się m.in. Gniewosz^[1], Gniewoszek^[1], Gniewko, Gniewusz^[1].

Imię rzadkie w XXI wieku. W styczniu 2025 r. w rejestrze PESEL, wśród publicznie dostępnych danych dotyczących osób żyjących, wykazano 861 mężczyzn o imieniu Gniewomir nadanym jako imię pierwsze^[4].

Gniewomir imieniny obchodzi 8 lutego^{[5][6][7][1][8]}.

• Gniewomir (władca) (XII w.)
• Gniewomir (wojewoda gdański) (XIII w.)
• Gniewosz z dramatu „Zawisza Czarny” Juliusza Słowackiego

• Gniewko, syn rybaka – bohater serialu telewizyjnego oraz napisanej na jego podstawie książki Aliny Korta, z początku chłopiec, a potem młody rycerz).

Zobacz hasło Gniewomir w Wikisłowniku

• inne artykuły i przekierowania do artykułów zaczynające się od imienia Gniewomir
• Mirogniew, imię złożone z tych samych członów w odwrotnej kolejności.

• Zenon Klemensiewicz: Gramatyka historyczna języka polskiego. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981. ISBN 83-01-00995-0.
• Witold Taszycki: Najdawniejsze polskie imiona osobowe. Kraków: 1926.
• Imiona w układzie alfabetycznym. W: Józef Bubak: Księga naszych imion. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993, s. 120–121. ISBN 83-04-03860-9.
• Słownik imion. W: Jan Grzenia: Słownik imion. Wyd. 3. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008, s. 136. ISBN 978-83-01-15644-2.