Gomółka – typ wiejskiego sera, na ogół w postaci niewielkich zbrylonych kawałków, dość miękkich lub mocno stwardniałych.
Dawniejsze słownictwo określało tak „bryłkę z sera twarożnego, kukiełkę z twarogu”[1]. Formowanie ich należało w Polsce do pradawnych sposobów wytwarzania sera twarogowego w kształcie osełek, o czym w swym gospodarskim poradniku wspominał ks. Kluk: „w serwatce przegotowanej znajdzie się zawsze twaróg, z którego porobią się gomółki na rozchód pospolity“[2].
Zwykle solony, często z dodatkiem kminku[3], wyrób ten mógł stanowić zarówno rodzaj przekąski, jak i samodzielną potrawę. W dawnych czasach serowe gomółki suszone „na kamień” przechowywano całą zimę, tzn. w okresie braku mleka; nadawały się do spożycia po utarciu.
W potocznym słownictwie określano tak kulistą bądź owalną bryłkę miękkiej masy (zwykle mięsa lub sera)[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego. T. 1. Warszawa: Wydawnictwo M. Arcta, 1916, s. 373.
- ↑ Zygmunt Gloger: Encyklopedia staropolska ilustrowana. T. 2. Warszawa: P. Laskauer i W. Babicki, 1901, s. 199.
- ↑ Por. Emil Zegadłowicz: Zmory. Kraków: Księgarnia Nowoczesna, 1936, s. 165.
- ↑ Słownik języka polskiego PWN on line.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- «gomółka» w Wielki słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego [dostęp 2024-08-24]
- Seropedia – Ser Gomółki. seromaniacy.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-12)].