Grażyna Dobroń-Nowakowska

Grażyna Dobroń (ur. 8 lutego 1954 w Warszawie) – polska dziennikarka radiowa, w latach 1982–2020 dziennikarka Programu III Polskiego Radia.

Z wykształcenia jest polonistką ze specjalizacją z literatury romantycznej – z powieści psychologicznej^[1].

Pracę w Polskim Radiu rozpoczynała około 1979 roku – przez niecały rok pracowała w Magazynie studenckim Krzysztofa Majchrzaka w Programie Drugim Polskiego Radia^[1]. Następnie przeszła pod opiekę Andrzeja Turskiego^[1]. Pracowała przy Radiokurierze w Programie Pierwszym^[2]. Po wybuchu stanu wojennego, w 1982 roku przeszła do Programu Trzeciego^[1][2]. Pracowała tam jako reporterka zajmująca się głównie sprawami społecznymi^[1]. Później, za namową Jolanty Kucharskiej została reporterką sejmową^[1]. Jako taka pracowała z powodzeniem przez wiele lat^[1][3]. Jeszcze na początku lat 90. Grażyna Dobroń znajdowała się w czołówce politycznych dziennikarek Programu Trzeciego Polskiego Radia – obok Beaty Michniewicz, Moniki Olejnik i Jolanty Kucharskiej^[1]. W 1995 roku przeprowadziła słynny wywiad, w którym Aleksander Kwaśniewski – będący wówczas kandydatem na prezydenta RP – skłamał, że posiada wykształcenie wyższe^[1]. Wybuchła afera, jednak lewica wygrała wybory przez co dalsza kariera Grażyny Dobroń jako dziennikarki zajmującej się polityką stanęła pod znakiem zapytania^[1]. W końcu dyrektorowi Trójki Pawłowi Zegarłowiczowi po półtorarocznych staraniach udało się namówić Grażynę Dobroń, by zajęła się tematami związanymi ze zdrowiem, psychologią i rozwojem osobistym^[1]. Prowadziła m.in. audycje Przychodzi Dobroń do lekarza^[2] oraz nocną Dobronockę (ostatni odcinek 30 czerwca 2014^[3]). Nadal prezentuje cykl Instrukcja obsługi człowieka^[4]. We wrześniu 2020, w związku z ówczesną sytuacją w Programie III, zrezygnowała w pracy w Polskim Radiu^[5]. Na swoim profilu na Facebooku napisała wówczas m.in.: „pożegnałam się z Trójką bez żalu, ponieważ to co jest w niczym Trójki nie przypomina”^[5].

Zajmuje się prowadzeniem wykładów i warsztatów psychologicznych^[6], jest zdeklarowaną weganką^[7].

W 2004 nakładem wydawnictwa Jacek Santorski & Co, ukazała się książka jej autorstwa, zatytułowana Na okrągło zdrowym być. Wellness po polsku^[a]. 22 września 2010, nakładem Czarnej Owcy (Jacek Santorski & Co pod nową nazwą), ukazała się Instrukcja samo(obsługi) człowieka^[8][b].

Jako pierwszy dziennikarz z Polski zdobyła Grand Prix w 13 edycji konkursu radiowego organizowanego przez Międzynarodowy Uniwersytet Radiowo-Telewizyjny (International Radio and Television University)^[3]. Do edycji konkursu w 2001 zgłosiły się stacje radiowe z 21 krajów, a w ścisłym finale znalazło się 25 audycji. Nagrodzona audycja zatytułowana Fire walk, czyli boso przez ogień była transmisją z „próby ognia”, jaka odbyła się podczas Trójkowego weekendu w Szklarskiej Porębie, podczas którego słuchacze Programu III poddawali się obrzędowi przejścia przez rozżarzone węgle. W uzasadnieniu werdyktu jury podkreśliło oryginalność tematu oraz wyraziło uznanie dla „mistrzostwa w prowadzeniu audycji na żywo, ujmujący i przyjazny wydźwięk oraz rytm reportażu”. Wręczenie nagrody laureatce nastąpiło 14 grudnia 2001 w siedzibie Radio France w Paryżu.

Organizacja Projekt Egoistka przyznała jej tytuł Pozytywnej Egoistki roku 2013 za „budzenie świadomości w słuchaczach i inspirowanie innych do stawania się lepszymi ludźmi”^[3][9].

• Dobrochna – krótki reportaż Katarzyny Błaszczyk z 2015 roku
• Strona w serwisie Polskiego Radia