 kapitan artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 lutego 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 kwietnia 1983 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
1 Pułk Artylerii Polowej Legionów, |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Grzegorz Wojtowicz (ur. 1 lutego 1897 w Lipicach, zm. 24 kwietnia 1983 w Cowdenbeath) – kapitan artylerii Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 1 lutego 1897 w Lipicach, powiat drohobycki, jako syn Piotra[1]. Uczestniczył w I wojnie światowej, u kresu której w listopadzie 1918 brał udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej[2]. W Wojsku Polskim został awansowany na stopień porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. W 1923, 1924 był oficerem 1 Pułk Artylerii Polowej Legionów w Warszawie[5][6][2]. W 1928 był w składzie 3 kompanii artylerii pieszej w 3 Pułk Artylerii Ciężkiej w Wilnie[7]. Został awansowany na stopień kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929[8]. W 1932 był oficerem 3 Dywizjonu Artylerii Pieszej w Wilnie[9]. Służył także w 21 Pułku Artylerii Lekkiej[2]. Według stanu z marca 1939 był kierownikiem referatu w Dowództwie Obrony Przeciwlotniczej Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[2][10].
Po zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji[2]. Zmarł 24 kwietnia 1983 w Cowdenbeath w Szkocji[2].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości (16 września 1931)[11]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie, przed 1923)
- Złoty Krzyż Zasługi[2]
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[12]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)[13]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-07-17].
- ↑ a b c d e f g Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 45, s. 100, Czerwiec 1983. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 827.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 751.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 715.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 638.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 411, 475.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 194.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 713.
- ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 436.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 242.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
