Gwasz (fr. gouache, wł. guazzo, z łac. aquatio – czerpanie wody) – farba wodna z domieszką kredy lub bieli (od XIX wieku ołowiowej lub cynkowej), nadającej jej właściwości kryjące, oraz gumy arabskiej będącej spoiwem[1].
Mianem tym określa się także technikę malowania gwaszami, a także same obrazy nimi namalowane[2]. Technika malowania gwaszem znana była w Europie od średniowiecza w iluminacjach manuskryptów[3], stosowana głównie w XVII i XVIII wieku w malarstwie miniatur portretowych[1], jest ona popularna do dzisiaj.
Gwaszem malowano głównie na papierze barwnym i białym, na pergaminie i kości słoniowej[1].
Technika gwaszu różni się od akwareli głównie tym, że obrazy malowane gwaszem mają „pełne” kolory, a nie prześwitujące jak w akwareli. Gwasz po wyschnięciu jaśnieje dając efekt podobny do obrazu malowanego pastelami[1].
Malowanie takimi farbami jest najczęściej stosowane do wykonywania szkiców dla obrazów olejnych oraz do wykonywania ilustracji do książek, choć są też malarze wyspecjalizowani w gwaszu, stosujący z powodzeniem tę technikę do malowania „pełnoprawnych” obrazów. Gwasz zmieszany z akwarelami służy także do wprowadzania poprawek na obrazach namalowanych akwarelami[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Kubalska-Sulkiewicz Krystyna, Bielska-Łach Monika, Manteuffel-Szarota Anna: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007
- ↑ Słownik języka polskiego (red. Mieczysław Szymczak), T. 1, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1978.
- ↑ Sztuka świata. T. 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, ISBN 978-83-213-4726-4.