Hacilar – prehistoryczna osada (tell), znajdująca się nad jeziorem Burdur w południowo-zachodniej Turcji.
Ruiny Hacilar zostały odkopane podczas prac archeologicznych prowadzonych w latach 50. XX wieku przez Jamesa Mellaarta[1]. Najstarsza warstwa osadnicza, datowana na ponad 8,7 tysiąca lat, odpowiada fazie neolitu preceramicznego. Charakteryzuje się budowlami mieszkalnymi o malowanych ścianach, wznoszonymi z suszonej cegły. Odkryte ślady fauny i flory świadczą o istnieniu uprawy zbóż (pszenicy i jęczmienia) oraz hodowli owiec i kóz[2]. W okresie rozwiniętego neolitu (poziomy IX-VI, ok. 5750-5600 p.n.e.) osada miała charakter typowo rolniczy[3]. Następuje kontynuacja budownictwa z cegły niewypalanej, wzmacnianego drewnianymi słupami. W poziomach tych znaleziono liczne ślady ceramiki, początkowo monochromatycznej, następnie zdobionej wzorami. Okres ten charakteryzuje się także wyrobem antropomorficznych figurek, przedstawiających zazwyczaj postaci kobiece[2].
W końcowej fazie osadnicznej, przypadającej na okres chalkolitu (poziomy V-I; ok. 5600-4700 p.n.e.) Hacilar miało charakter fortecy otoczonej kamiennym murem[1][3]. Charakterystyczne dla tego okresu są dwupoziomowe ceglane domy typu megaronu oraz obecność sztucznego nawodnienia[2]. Osada została porzucona po serii pożarów, które miały miejsce ok. 7000-6800 lat temu[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Timothy Darvill: Concise Oxford Dictionary of Archaeology. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 181. ISBN 978-0-19-953405-0.
- ↑ a b c d Encyklopedia Historyczna Świata. T. 1. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 1999, s. 486. ISBN 83-85909-48-6.
- ↑ a b A Dictionary of Archaeology. edited by Ian Shaw and Robert Jameson. Malden: Blackwell Publishing, 1999, s. 263. ISBN 0-631-17423-0.
