Henryk Ługowski

ppor. lek. Henryk Ługowski
porucznik lekarz
Data i miejsce urodzenia	5 kwietnia 1911 Krzywki-Bratki (powiat mławski)
Data i miejsce śmierci	9–11 kwietnia 1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	1936–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	14 pułk piechoty 6 batalion saperów
Stanowiska	młodszy lekarz pułku lekarz batalionu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: kampania wrześniowa
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Henryk Ługowski (ur. 5 kwietnia 1911 w Krzywkach-Bratkach, zm. 9–11 kwietnia 1940 w Katyniu) – porucznik lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Urodzony w Krzywkach-Bratkach (ówczesny powiat mławski) – syn Franciszka i Aleksandry z Siemiątkowskich^[1] .

Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego i IX promocji Szkoły Podchorążych Sanitarnych (1930-1936)^[1] . Na stopień podporucznika w korpusie oficerów sanitarnych promowany został ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1936 r. i 2. lokatą^[2]. Skierowany został wówczas do służby we włocławskim 14 pułku piechoty. Na dzień 16 marca 1938 r. w randze podporucznika zajmował stanowisko młodszego lekarza 14 pułku piechoty^[3]. W tym samym roku został przeniesiony na stanowisko lekarza do brzeskiego 6 batalionu saperów.

Do stopnia porucznika korpusu oficerów sanitarnych awansował ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 roku i 7. lokatą^[4]. Na dzień 23 marca 1939 roku jako lekarz medycyny pełnił służbę w 6 batalionie saperów^[5] (zajmując nadal 7. lokatę w swoim starszeństwie^[6]).

Po agresji ZSRR na Polskę w bliżej nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli radzieckiej, w której przetrzymywany był w obozie kozielskim. W kwietniu 1940 roku został zamordowany w Katyniu^[a].

Po agresji ZSRR na Polskę w bliżej nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie jenieckim w Kozielsku^[8]. Między 7 a 9 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego^[8] – lista wywózkowa 015/1^[9] z 5 kwietnia 1940^[8]. Został zamordowany między 9 a 11 kwietnia 1940 w Katyniu^[8] przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Ofiary tej zbrodni grzebano w bezimiennych mogiłach zbiorowych, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu^[10][11]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne^[12][13][14], jednak Henryk Ługowski nie został zidentyfikowany.

Minister Obrony Narodowej decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 r. awansował go pośmiertnie do stopnia kapitana^[15] . Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 r. w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Henryk Ługowski był żonaty z Anną z Sukertów, z którą miał syna Andrzeja i córkę Marię^[1] .

• Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r. – 1 stycznia 1986 r. (pośmiertnie)^[16]

Jest jednym z kilkuset lekarzy pochowanych na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu i upamiętnia go tabliczka epitafijna nr 2153^[17].

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
• kampania wrześniowa

• Zdzisław Ciesielski: Dzieje 14 Pułku Piechoty w latach 1918–1939. Toruń: Wyd. Adam Marszałek, 2008. ISBN 978-83-7441-937-6.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939: stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Księgarnia Akademicka Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w wojsku polskim 1935–1939. Warszawa: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 978-83-7188-691-1.
• Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie – decyzja nie ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON. Portal Policja.pl – Katyń – lista osób zamordowanych mianowanych pośmiertnie na wyższe stopnie, poz. 3293. [dostęp 2018-05-23].
• Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej.. Muzeum Wojska Polskiego. [dostęp 2018-05-19].
• Tadeusz Kryska-Karski: Straty korpusu oficerskiego 1939–1945. Londyn: Polska Fundacja Kulturalna, 1996. ISBN 0-85065-252-9.
• Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 z 1 stycznia 1986 r.. [dostęp 2022-06-22].
• Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów obozu NKWD w Kozielsku, rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.