Henryk Borek-Prek herbu własnego^[a] (ur. 20 kwietnia 1878) – polski właściciel ziemski, działacz społeczny, gospodarczy i samorządowy, rotmistrz rezerwy kawalerii Wojska Polskiego.

Urodził się 20 kwietnia 1878^[1]. Na początku XX wieku był właścicielem dóbr tabularnych koło Kałusza: Łuka (z Kuleszówką i Stopami)^[2][3][4][5], Moszkowce (1904 samodzielnie^[6], 1905 władał nimi hr. Klemens Dzieduszycki^[7], a w drugiej dekadzie XX wieku posiadali Moszkowce wspolnie Henryk Prek i hr. K. Dzieduszycki^[8][9]), Siwka Wojniłowska i Stopa^[10][11][12].

Od około 1902 do około 1905 był członkiem oddziału kałuskiego C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego we Lwowie^[13]. Był działaczem wydziału okręgowego C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego Kałusz-Dolina, gdzie od około 1907 do około 1914 był zastępcą delegata^[14], a od około 1912 jednocześnie pełnił funkcję detaksatora^[15]. Od około 1908 do co najmniej 1914 był zastępcą członka wydziału Galicyjskiego Towarzystwa Łowieckiego^[16].

Jako właściciel ziemski wybrany z grupy większych posiadłości od około 1908 do co najmniej 1914 był członkiem Rady c. k. powiatu kałuskiego^[17], zaś od około 1912 jednocześnie sprawował stanowisko prezesa (marszałka) wydziału powiatowego^[18]. Od około 1911 do co najmniej 1914 piastował posadę prezesa wydziału Powiatowej Kasy Oszczędności w Kałuszu^[19]. Od około 1911 do około 1913 był członkiem rady nadzorczej Spółki Agronomów we Lwowie^[20]. Jako delegat Rady powiatowej był członkiem C. K. Rady Szkolnej Okręgowej w Kałuszu od około 1912 do co najmniej 1914^[21][22]. Przed 1914 został członkiem wydziału Galicyjskiego Klubu Automobilowego (analogicznie Henryk Prek)^[23][24][25].

W rezerwie kawalerii C. K. Armii został mianowany kadetem z dniem 1 stycznia 1902^[26], a potem mianowany na stopień oficerski porucznika z dniem 1 stycznia 1906^[27]. Był przydzielony do 6 pułku ułanów w Rzeszowie^[28]. Po przeniesieniu do C. K. Obrony Krajowej został zweryfikowany w stopniu porucznika oddziałów konnych w grupie nieaktywnych z dniem 1 stycznia 1906^[29]. Był przydzielony do grup oficerów nieaktywnych pułku ułanów nr 3 w Rzeszowie (przydział posiadał tam też Lucjan Borek-Prek)^[30][31] do około 1912^[32]. Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień rotmistrza rezerwy kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[33]. W 1923 był oficerem rezerwowym 21 pułku ułanów w Równem^[34][35]. W 1934 jako rotmistrz rezerwy był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI w grupie oficerów pospolitego ruszenia kawalerii jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kałusz^[1].

W niepodległej II Rzeczypospolitej 29 marca 1920 na walnym zebraniu Kałuskiego Oddziału Towarzystwa Gospodarskiego został wybrany delegatem na ogólne zebranie TG oraz radnym Rady Oddziału^[36].

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.