Brazylia 2000

Mistrzem Brazylii został klub CR Vasco da Gama, natomiast wicemistrzem Brazylii - klub São Caetano.

Do Copa Libertadores w roku 2001 zakwalifikowały się następujące kluby:

• CR Vasco da Gama (mistrz Brazylii)
• São Caetano (wicemistrz Brazylii)
• Cruzeiro EC (zwycięzca Copa do Brasil)
• SE Palmeiras

Do Copa Mercosur 2001 zakwalifikowały się następujące kluby:

• Cruzeiro EC
• CR Flamengo
• Grêmio Porto Alegre
• São Paulo
• CR Vasco da Gama

Po zakończeniu sezonu w 1999 roku klub SE Gama złożył protest do sądu w związku z jego spadkiem do drugiej ligi. Klub poczuł się pokrzywdzony po tym, jak federacja przyznała walkowerem punkty klubom Botafogo i SC Internacional w meczach z São Paulo z powodu nieuprawnionego gracza. Wcześniej klubowi nie groził spadek i dopiero decyzja o walkowerach zmieniła sytuację na niekorzyść stołecznego klubu. Sąd przyznał słuszność klubowi Gama, co uniemożliwiło federacji brazylijskiej zorganizowanie mistrzostw Brazylii w 2000 roku. W zastępstwie mistrzostwa zorganizowała organizacja Clube dos 13, która zrzeszała największe kluby Brazylii. Sąd brazylijski stanął po stronie klubu Gama i wymusił na organizatorach mistrzostw udział tego klubu w turnieju. Brazylijska federacja piłkarska (CBF), która z początku zamierzała w ogóle zrezygnować z organizacji mistrzostw Brazylii, zdecydowała, że turniej organizowany przez Clube dos 13 będzie miał oficjalną rangę mistrzostw kraju, nie zgodziła się jednak na zastosowanie reguł spadku i awansu stosowanych w 1999 roku. Dlatego mistrzostwa te nie były rozgrywane z odpowiednim podziałem na ligi, lecz podzielone zostały na cztery moduły, a o przydziale klubów do utworzonych modułów decydowali organizatorzy, nie publikując przy tym kryteriów, na których się opierali. Respektując wyrok sądu do rozgrywek włączono także klub Gama, i to pomimo decyzji FIFA, która zabraniała rozgrywania meczów z tym klubem.

Nietypowe mistrzostwa Brazylii roku 2000 otrzymały oficjalną nazwę Copa João Havelange.

Turniej podzielony został na cztery moduły: Niebieski (Módulo Azul), Żółty (Módulo Amarelo), Zielony (Módulo Verde) i Biały (Módulo Branco). Do finałowej fazy mistrzostw awansowało 16 klubów - 12 klubów z Modułu Zielonego, 3 kluby z Modułu Żółtego oraz tylko jeden klub z Modułu Zielonego i Białego (po 4 najlepsze kluby z Modułu Zielonego i Modułu Białego zmierzyły się ze sobą, by wyłonić jedyny klub, który miał zagrać w fazie finałowej). W roku tym nie było żadnych spadków ani awansów między brazylijskimi ligami.

Do fazy finałowej mistrzostw Brazylii awansowało 12 najlepszych klubów Niebieskiego Modułu.

Do fazy finałowej mistrzostw Brazylii awansowały trzy najlepsze kluby Żółtego Modułu.

Do fazy finałowej mistrzostw Brazylii awansowały Paraná Clube jako 13. klub, São Caetano jako 14. klub oraz Clube do Remo jako 15. klub.

W pierwszym etapie Zielonego Modułu 28 klubów podzielono na 4 grupy po 7 klubów. Z każdej grupy do drugiego etapu awansowały 3 najlepsze kluby.

Klub Interporto Porto Nacional wycofał się z rozgrywek.

Cztery najlepsze kluby Zielonego Modułu (trzej zwycięzcy grup drugiego etapu oraz najlepszy klub spośród wicemistrzów grup) awansowały do fazy mistrzostw Brazylii, w której zmierzyć się miały z czterema najlepszymi klubami Białego Modułu o miejsce w fazie finałowej mistrzostw Brazylii.