Lubicz | |
Rodzina | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka | |
Żona | |
Dzieci |
Józef Łopaciński |
Ignacy Dominik Łopaciński herbu Lubicz (ur. 18 września 1822 w Sarii; zm. 11 maja 1882 tamże) – ziemianin, członek władz powstania styczniowego 1863.
Pochodził z odnogi saryjskiej Łopacińskich, ojciec Stanisława i dziadek Euzebiusza. Marszałek szlachty powiatu drysieńskiego w latach 1855-58, później sędzia honorowy drysieński. Po śmierci żony wybudował w Sarii kościół w stylu ostrołukowym na wzór kościoła św. Anny w Wilnie.
W czasie powstania styczniowego został członkiem Wydziału Zarządzającego Prowincjami Litwy[1][2] ustanowionego przez Tymczasowy Rząd Narodowy. W odwecie za jego udział w powstaniu kozacy splądrowali i zniszczyli pałac w Leonpolu należący do Łopacińskich.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Mieczysław Jackiewicz: Powstanie Styczniowe w Wilnie i okolicy oraz represje popowstaniowe (1). kurierwilenski.lt, 2013-01-21. [dostęp 2016-03-29].
- ↑ Pamiętniki Jakóba Gieysztora z lat 1857-1865 poprzedzone wspomnieniami osobistemi prof. Tadeusza Korzona oraz opatrzone przedmową i przypisami tom 1 tom 2 Wilno 1913.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- B. Łopuszański, Ignacy Dominik Łopaciński [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XVIII, 1973, s. 397-398.
- T. Żychliński, Złota księga szlachty polskiej, R. IV, Poznań 1882, s. 159.