| |
![porucznik[1]](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b9/PL_Epolet_ppor.svg/50px-PL_Epolet_ppor.svg.png){kind=small} porucznik[1]
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Ignacy Harde (ur. 1 lutego 1847 w Łodzi, zm. 27 października 1940 w Inowłodzu) – porucznik, weteran[1][4] powstania styczniowego. Pochodził z rodziny ziemiańskiej z Woli Miłkowskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 1 lutego 1847. Udział w powstaniu rozpoczął od wstąpienia do tzw. partii Skowrońskiego, która organizowała się w Łodzi. W oddziale walczył w bitwie pod Dobrą (24 lutego 1863). Na przełomie lutego i marca został przyjęty do oddziału kawalerii Edmunda Taczanowskiego[5].
W czasie powstania brał udział we wszystkich bitwach i potyczkach oddziału Taczanowskiego. Był czterokrotnie ranny, w tym pierwszy raz w rękę, w czasie bitwy pod Ignacewem. Po upadku powstania wyemigrował do Poznania. Po trzech miesiącach, po ogłoszeniu amnestii, powrócił do Łodzi. Ożenił się z Emilią Wapińską, z którą miał czwórkę dzieci. Rodzina Harde zajmowała się produkcją mebli, w Łodzi mieli trzy fabryki[2].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918) w okresie II Rzeczypospolitej został awansowany do stopnia podporucznika weterana Wojska Polskiego[6]. Przed wybuchem II wojny światowej przeniósł się do swojego majątku pod Inowłodzem, gdzie zastała go okupacja niemiecka. W jego domu schronienie znajdowali żołnierze z oddziału Henryka Dobrzańskiego[2].
Zmarł w Inowłodzu[7] w 1940 po kilku miesiącach choroby spowodowanej upadkiem z konia. Został pochowany na cmentarzu w Inowłodzu[8].
W 1930 został odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami[9].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Ignacy Harde - weteran powstania z 1863 roku. Fotografia portretowa w mundurze w Narodowym Archiwum Cyfrowym[10].
- Antoni Bronikowski na akademii w sali Rady Miejskiej w Warszawie, wraz z innymi weteranami: Maria Fabianowska, Mamer Wandali, Stanisław Łążyński oraz Antoni Bronikowski. Narodowe Archiwum Cyfrowe[11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Oficerowie-weterani uczestnicy powstania narodowego 1863 r.. W: Rocznik Oficerski 1923.. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych Sztab Generalny - Oddział V., 1923, s. 44.
- ↑ a b c Zapomniany bohater. Tomaszowski Informator Tygodniowy. [dostęp 2014-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-07)]. (pol.).
- ↑ Zaświstały kosy, rozległy się okrzyki bólu i przerażenia. Zadawaliśmy Moskalom poważne cięgi, a niekiedy nawet bez użycia broni palnej potrafiliśmy rozbić wielokroć liczniejszy oddział. wPolityce.pl, 21 stycznia 2013. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
- ↑ List uczestników powstania narodowego 1863 r.. W: Rocznik Oficerski 1932.. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych Sztab Generalny - Oddział V., 1932, s. 918.
- ↑ Żywe Pomniki Bohaterstwa, Ostatni weterani 1863 roku. W: Rok 1863 za naszą wolność i waszą w 75-lecie Powstania Styczniowego. Warszawa: Oddział im. Romualda Traugutta Polskiego Towarzystwa Kultury i Oświaty Robotniczej "Pochodnia" w Warszawie, 1938, s. 27.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932, s. 919.
- ↑ OFICJALNY SERWIS INTERNETOWY URZĘDU GMINY INOWŁÓDZ - Ignacy Harde – zapomniany bohater powstania styczniowego z regionu łódzkiego [online], www.inowlodz.pl [dostęp 2021-11-06].
- ↑ Ignacy Harde - zapomniany bohater. Łódzkie Forum Eksploracyjne. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
- ↑ Zarządzenie o nadaniu Krzyża Niepodległości z Mieczami, Krzyża Niepodległości i Medalu Niepodległości. Monitor Polski 1930 nr 260 poz. 4350. [dostęp 2014-03-22]. (pol.).
- ↑ Ignacy Harde - weteran powstania z 1863 roku. Fotografia portretowa w mundurze udekorowanym m.in.: Krzyżem Niepodległości z Mieczami.. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
- ↑ Fragment akademii w sali Rady Miejskiej. Siedzą od prawej m.in. Maria Fabianowska, Mamer Wandali, Stanisław Nałęcz-Łążyński, Antoni Bronikowski, Ignacy Harde. Z tyłu widoczni podchorążowie w historycznych strojach.. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
