Ihor Petrow

Ігор Петров

Pełne imię i nazwisko	Ihor Hryhorowycz Petrow
Data i miejsce urodzenia	30 stycznia 1964 Gorłówka
Wzrost	175 cm
Pozycja	pomocnik/napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub Szachtar Gorłówka
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1981–1991 Szachtar Donieck 224 (52) 1991–1993 Beitar Tel Awiw 63 (20) 1993–1994 Maccabi Ironi Aszdod 34 (8) 1994–1996 Szachtar Donieck 70 (24) 1996–1998 Metałurh Donieck 51 (7) 1998 Szachtar Donieck 5 (0) W sumie: 447 (111)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1982–1983  ZSRR U-19 ? (?) 1994  Ukraina 3 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1998–1999 Szachtar Donieck (asystent) 2005–2012 Olimpik Donieck 2013 Sławutycz Czerkasy
↑ Aktualne na: 19.12.2013. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia

Ihor Hryhorowycz Petrow, ukr. Ігор Григорович Петров, ros. Игорь Григорьевич Петров, Igor Grigorjewicz Pietrow (ur. 30 stycznia 1964 w Gorłówce) – były radziecki i ukraiński piłkarz grający na pozycji pomocnika, a wcześniej napastnika, reprezentant Ukrainy, trener piłkarski. Obecnie „minister sportu” t.zw. Donieckiej Republiki Ludowej.

Wychowanek Szkoły Piłkarskiej w Gorłowkie. W 1973 występował w drużynie dziecięcej, a od 1979 w zespole Koczeharka Gorłówka. W 1980 został piłkarzem miejscowego klubu Szachtar Gorłówka, skąd w następnym roku przeszedł do Szachtara Donieck, w którym występował 11 sezonów. Po rozpadzie ZSRR w 1991 wyjechał zagranicę, gdzie bronił barw izraelskich klubów Beitar Tel Awiw i Maccabi Ironi Aszdod. W 1994 powrócił do Szachtara. W latach 1996–1998 występował w Metałurhu Donieck. Potem ponownie wrócił do Szachtara, w którym zakończył karierę piłkarską^[1].

7 września 1994 roku debiutował w narodowej reprezentacji Ukrainy w pierwszym oficjalnym meczu kwalifikacyjnym do Euro-96 z Litwą, przegranym 0:2. Był pierwszym kapitanem drużyny narodowej w oficjalnych meczach. Łącznie rozegrał 3 gry reprezentacyjne.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę trenerską. W latach 1998–1999 pomagał trenować Szachtar Donieck. Od 2005 pracował na stanowisku głównego trenera Olimpika Donieck. 8 września 2012 został zwolniony z zajmowanego stanowiska^[2]. 11 czerwca 2013 objął stanowisko głównego trenera Sławutycza Czerkasy^[3]. 19 grudnia 2013 podał się do dymisji^[4].

• zdobywca Pucharu ZSRR: 1983
• finalista Pucharu ZSRR: 1985, 1986
• zdobywca Pucharu sezonu ZSRR: 1984
• wicemistrz Ukrainy: 1998
• zdobywca Pucharu Ukrainy: 1995

• brązowy medalista Europy U-18: 1982
• uczestnik turnieju finałowego Mistrzostw Świata U-20: 1983

• wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy roku Ukraińskiej SRR: 1988 (nr 2)
• laureat plebiscytu na najlepszego piłkarzy Mistrzostw Ukrainy: 1994 (3. miejsce)
• laureat plebiscytu na króla strzelców ZSRR: 1986 (4. miejsce), 1988 (5. miejsce)
• laureat plebiscytu na króla strzelców Mistrzostw Ukrainy: 1995 (4. miejsce)
• pierwszy kapitan reprezentacji Ukrainy w oficjalnych meczach.

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1982
• tytuł Mistrza Sportu Ukrainy: 1995
• Medal "Za pracę i zwycięstwo": 2011^[5]

• Ihor Petrow w bazie Ukraińskiego Związku Piłki Nożnej (ukr.)
• Ihor Petrow w bazie FBref.com (port. • ang. • fr. • wł. • niem. • hiszp.)
• Ihor Petrow w bazie Allplayers.in.ua (ukr.)
• Ihor Petrow w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
• Ihor Petrow w bazie Football Facts (ros.)
• Profil na stronie legioner.kulichki.com (ros.)
• Ihor Petrow w bazie National Football Teams (ang.)
• Igor Petrov, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-21] .