![]() | |
Prawdziwe imię i nazwisko |
Илес Вахидович Татаев |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data śmierci | |
Zawód | |
Lata aktywności |
od 1963 |
Strona internetowa |
Iles Wachidowicz Tatajew ros. Илес Вахидович Татаев (ur. 1 maja 1938 we wsi Staryje Atagi k. Groznego, zm. 7 stycznia 2022[1]) – czeczeński reżyser i scenarzysta.
W 1944 wraz z rodziną został przymusowo deportowany do Kazachstanu. Powrócił do Czeczenii w latach 50. i rozpoczął studia na wydziale filologicznym Uniwersytetu Czeczeńsko-Inguskiego w Groznym. W 1964 rozpoczął pracę w stacji telewizyjnej w Groznym, jako pomocnik reżysera.
W 1968 ukończył z wyróżnieniem kurs dla reżyserów filmowych w Moskwie. Realizował głównie filmy dokumentalne, skupiając się na tematyce sztuki ludowej i muzyki. Był członkiem Związku Filmowców ZSRR.
Kiedy w 1995 powstało w Groznym Czeczeńsko-Inguskie Studio Filmowe, Tatajew został jego dyrektorem. Rok później wyjechał z Czeczenii i zamieszkał w Moskwie.
Filmy
[edytuj | edytuj kod]- 1988: Когда отзовется эхо
- В стране башен
- Горская новелла (Górska powieść)
- Даймохк (Земля отцов)
- Долгожители (Długowieczni)
- Память древних бойниц
- Танец – жизнь моя (Taniec - moje życie)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ушел из жизни первый чеченский кинорежиссер Илес Татаев. grozny-inform.ru. [dostęp 2022-01-07]. (ros.).