Indywidualne mistrzostwa świata w ice speedwayu 2023

2023 FIM Ice Speedway World Championship

2022 2024
Dyscyplina	Ice speedway
Organizator	FIM
Szczegóły turnieju
Pierwsze zawody	18 marca 2023 Inzell
Zamknięcie (finał)	19 marca 2023 Inzell
Liczba zawodników	16 (18)

Indywidualne Mistrzostwa świata w ice speedwayu 2023 – cykl zawodów w wyścigach motocyklowych na lodzie, mający na celu wyłonienie medalistów indywidualnych mistrzostw świata w sezonie 2023.

Na skutek rezygnacji z organizacji rund finałowych w Heerenveen^[1] po raz czwarty od inauguracji cyklu Grand Prix IMŚ w 1994 roku mistrza świata, zamiast wielorundowego cyklu wyłoni dwudniowy finał, poprzednio miało to miejsce w latach 1997, 2000 i 2021. Odbędzie się on na torze w Inzell, a jego lista startowa zostanie ustalona na podstawie rundy kwalifikacyjnej (awans uzyska 10 najlepszych zawodników), 4 dzikich kart FIM i lokalnej dzikiej karty. Obsadę uzupełni indywidualny mistrz świata z 2022 roku – Martin Haarahiltunen^[2].

Etap	Data	Stadion	Miasto	Zwycięzca
Runda kwalifikacyjna	28 stycznia	Kallehov	Örnsköldsvik	Niclas Svensson
Finał 1. i 2.	19 - 20 lutego	Max Aicher Arena	Inzell
Finał 3. i 4.	1 - 2 kwietnia	Thialf	Heerenveen	–

Po 2 nominacje do rundy kwalifikacyjnej otrzymały reprezentacje Austrii, Czech, Holandii, Niemiec i Szwecji, po jednej reprezentacje Finlandii, Norwegii, Polski i Włoch. Ponadto reprezentacji Szwecji przypadło nominowanie zawodników rezerwowych^[3]. W zawodach nie wezmą udziału zawodnicy z Rosji, 5 marca 2022 roku Międzynarodowa Federacja Motocyklowa (FIM) podjęła decyzję o zawieszeniu ich licencji, z uwagi na prowadzoną przez ten kraj inwazję zbrojną na Ukrainę^[4]. Pierwotnie zarezerwowane dla zawodników rosyjskich numery startowe 8 i 14 obsadzone zostały przez reprezentantów Szwecji i Finlandii^[5].

(17) Jimmy Hörnell

(18) Joakim Söderström

Poz	Zawodnik	1	2	3	4	5	Punkty
1	Niclas Svensson	3	2	3	3	3	14
2	Lukáš Hutla	3	3	1	3	3	13
3	Stefan Svensson	1	3	3	3	3	13
4	Franz Zorn	3	3	2	3	2	13
5	Jimmy Olsén	2	2	3	2	2	11
6	Mats Järf	1	3	2	2	1	9
7	Luca Bauer	3	2	1	2	1	9
8	Markus Jell	2	1	2	2	1	9
9	Harald Simon	2	2	0	1	2	7
10	Max Koivula	0	1	3	2	0	6
11	Franz Mayerbüchler	2	0	1	1	1	5
12	Andrej Diviš	w	0	2	w	2	4
13	Jo Sætre	1	1	0	1	0	3
14	Sebastian Reitsma	1	1	0	0	1	3
15	Michał Knapp	0	0	1	0	0	1
16	Niek Schaap	0	0	0	0	0	0
Rez.	Jimmy Hörnell						ns
Rez.	Joakim Söderström						ns

Jako obrońca tytułu mistrzowskiego nominację do turnieju finałowego otrzymał Martin Haarahiltunen^[1][2]. Kolejnych 10 uczestników zakwalifikowało się poprzez rundę kwalifikacyjną, czterem zawodnikom przyznane zostały dzikie karty z ramienia FIM, przyznanie ostatniej dzikiej karty i zawodników rezerwowych przypadło gospodarzowi zawodów^[6].

(17) Benedikt Monn

(18) Max Niedermaier