Insolacja, nasłonecznienie – wielkość fizyczna określająca średnią moc promieniowania słonecznego przypadającą na jednostkę powierzchni poziomej.
Jest ona równa stosunkowi energii promieniowania słonecznego, padającego w określonym czasie na daną powierzchnię do pola tej powierzchni i czasu[1]. Jednostką w układzie SI jest W/m²[2], w technice stosuje się też jednostkę kWh/rok/m²[3].
W klimatologii przez insolację częściej rozumie się ilość dopływającego promieniowania, która pada na dowolnie nachyloną powierzchnię, a nie powierzchnię poziomą. W niektórych pracach wielkość ta bywa także mylona z inną wielkością, usłonecznieniem[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ nasłonecznienie, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2017-12-22] .
- ↑ Dorota Matuszko. „Prace geograficzne”. 122, s. 56–58, 2009. Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej UJ. (pol.).
- ↑ Zasoby energii słonecznej w Polsce. Serwis Instytutu OZE (odnawialnych źródeł energii). [dostęp 2017-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-22)]. (pol.).
- ↑ Dorota Matuszko. O terminologii dotyczącej promieniowania słonecznego. „Polska energetyka słoneczna”. 2–4/2010; 1/2011. (pol.).