Ion Dumitru

Data i miejsce urodzenia	2 stycznia 1950 Bukareszt
Wzrost	169 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1967–1972 Rapid Bukareszt 110 (11) 1972–1980 Steaua Bukareszt 213 (47) 1980–1982 Politehnica Timișoara 46 (2) 1982–1983 CS Universitatea Craiova 4 (0) 1983–1984 CFR Timișoara 1984 UMT Timișoara 1984–1985 Politehnica Timișoara 33 (1) 1985–1988 Rapid Bukareszt 37 (3) 1988–1989 Würzburger Kickers
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1970–1980  Rumunia 57 (12)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1983–1984 CFR Timișoara 1984 UMT Timișoara 1984–1985 Politehnica Timișoara 1987–1988 Rapid Bukareszt 1989–1993 Würzburger Kickers 1994–1995 Progresul Bukareszt 1995–1996 Jiul Petroszany 1996–1997 Rapid Bukareszt 1998 Rocar Bukareszt 1999 Al-Jaish SC 2000 Al-Ta'ee 2000–2001 Politehnica Jassy 2001 Callatis Mangalia 2001–2002 Rumunia U-19 2002–2003 VfR Heilbronn 2003–2005 Rapid Bukareszt (juniorzy) 2006–2008 Concordia Chiajna 2009–2010 Concordia Chiajna 2011 Steaua II Bukareszt 2013–2014 Rumunia U-18 2024– Concordia Chiajna
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Ion Dumitru (ur. 2 stycznia 1950 w Bukareszcie) – rumuński piłkarz występujący na pozycji pomocnika. Trener piłkarski.

Dumitru karierę rozpoczynał w 1967 roku w pierwszoligowym Rapidzie Bukareszt. Dwa razy wywalczył z nim wicemistrzostwo Rumunii (1970, 1971), a także raz Puchar Rumunii (1972). W 1972 roku odszedł do także pierwszoligowej Steauy Bukareszt. W 1976 roku zdobył z nim dublet, czyli mistrzostwo oraz puchar Rumunii. W następnych latach wraz ze Steauą wywalczył jeszcze jedno mistrzostwo (1978) oraz puchar kraju (1979). Ponadto, w trakcie gry dla Steauy dwukrotnie został wybrany piłkarzem roku w Rumunii (1973, 1975).

W 1980 roku Dumitru przeszedł do Politehniki Timișoara, również występującej w pierwszej lidze. Jej barwy reprezentował przez dwa lata, a następnie był zawodnikiem Universitatei Krajowa, z którą w 1983 roku wywalczył wicemistrzostwo Rumunii oraz Puchar Rumunii. W kolejnych latach występował jeszcze w drugoligowych zespołach CFR Timișoara oraz UMT Timișoara, a także ponownie w Politehnice Timișoara i Rapidzie Bukareszt. Ostatnim klubem w karierze Dumitru był niemiecki Würzburger Kickers, gdzie w 1989 roku zakończył karierę.

W reprezentacji Rumunii Dumitru zadebiutował 9 lutego 1970 w zremisowanym 1:1 towarzyskim meczu z Peru, a 21 maja 1972 w przegranym 2:3 pojedynku eliminacji Letnich Igrzysk Olimpijskich 1972 z Danią strzelił swojego pierwszego gola w kadrze.

W 1970 roku został powołany do zespołu na mistrzostwa świata. Zagrał na nich w meczach z Anglią (0:1), Czechosłowacją (2:1) i Brazylią (2:3), a Rumunia odpadła z turnieju po fazie grupowej.

W latach 1970–1980 w drużynie narodowej Dumitru rozegrał 57 spotkań i zdobył 12 bramek.

W drugiej połowie lat 80. XX wieku Dumitru był grającym trenerem zespołów CFR Timișoara, UMT Timișoara, Politehnica Timișoara, Rapid Bukareszt oraz Würzburger Kickers. W 1989 roku zakończył karierę piłkarza jako gracz Kickers i do 1993 roku pozostał w klubie jako jego trener. W kolejnych latach pracował w Rumunii jako szkoleniowiec drużyn Progresul Bukareszt, Jiul Petroszany, Rapid Bukareszt orz Rocar Bukareszt.

W 1999 roku Dumitru prowadził syryjski klub Al-Jaish SC, z którym zdobył mistrzostwo Syrii. Następnie był trenerem saudyjskiego Al-Ta'ee, a potem wrócił do Rumunii, gdzie prowadził Politehnikę Jassy, Callatis Mangalia oraz reprezentację Rumunii U-19. W późniejszych latach trenował jeszcze niemiecki VfR Heilbronn, juniorów Rapidu Bukareszt, Concordię Chiajna, rezerwy Steauy Bukareszt oraz reprezentację Rumunii U-18.

• Profil na eu-football.info (ang.)
• Ion Dumitru w bazie National Football Teams (ang.)
• Profil na Worldfootball