_visits_Ebbing_ANGB_May_6,_2024.jpg) Generał dywizji Ireneusz Nowak podczas wizyty w bazie lotniczej Gwardii Narodowej Ebbing w Fort Smith w stanie Arkansas, 6 maja 2024 r. | |
 generał dywizji pilot
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 grudnia 1972 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
od 1991 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
• LAW więcej patrz tekst |
| Stanowiska |
• pilot, dowódca klucza więcej patrz tekst |
| Odznaczenia | |
        .gif){kind=small} 
| |
.svg){kind=small}
Ireneusz Mikołaj Nowak (ur. 6 grudnia 1972 w Końskich)[1][2] – polski pilot wojskowy, generał dywizji Wojska Polskiego, dowódca 32 Bazy Lotnictwa Taktycznego (2014–2016); dowódca 2 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego (2018–2021); od 2023 Inspektor Sił Powietrznych w Dowództwie Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ireneusz Nowak urodził się 6 grudnia 1972 w Końskich. Absolwent Liceum Lotniczego w Dęblinie (1991)[3].
Wykształcenie
[edytuj | edytuj kod]Absolwent Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie na kierunku pilot samolotów naddźwiękowych (1995); studiów dowódczo-sztabowych (2002) oraz studiów podyplomowych (2009) w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie. Ukończył kurs praktyczny „Tactical Leadership Programme” w Albacete (Hiszpania) wykonując loty w charakterze MC (Mission Commander) w międzynarodowych ugrupowaniach lotniczych[2]. Ukończył studia podyplomowe polityki obronnej w Akademii Wojennej Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych (Air War College) w Maxwell (2017)[4][2].
Służba wojskowa
[edytuj | edytuj kod]Ireneusz Nowak w roku 1995 ukończył Wyższą Oficerską Szkołę Lotniczą na kierunku pilot samolotu naddźwiękowego w Dęblinie. Po promocji został skierowany na stanowisko pilota w 11 pułku lotnictwa myśliwskiego we Wrocławiu. Następnie w dalszej służbie był na stanowiskach: dowódcy klucza, szefa szkolenia eskadry, szefa sztabu eskadry, dowódcy eskadry, dowódcy grupy działań lotniczych, szefa oddziału lotnictwa taktycznego, dowódcy Bazy, zastępcę dowódcy 2 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego w jednostkach lotniczych: w 3 Korpusie Obrony Powietrznej we Wrocławiu, 10 eskadrze lotnictwa taktycznego i 32 Bazie Lotnictwa Taktycznego w Łasku oraz w Dowództwie Sił Powietrznych i Dowództwie Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych w Warszawie[2].
Od roku 2004 aktywnie uczestniczył w programie Peace Sky - wdrożenia do służby samolotów F-16 oraz Poland Hawk - z udziałem brytyjskich BAE Hawk[5]. W latach 2005–2007 uczestniczył w szkoleniu lotniczym w USA, wykonywał loty na samolotach T-38C oraz F-16[5].
,_static_display,_Radom_AirShow_2005,_Poland.jpg)
Do 2014 jego nalot na wojskowych samolotach odrzutowych wynosił 2140 godz., z tego 1318 na samolocie F-16. Pilotował samoloty: TS-11 Iskra, MiG-21 MF/UM, BAE Hawk, T-38C Talon, F-16 Block 42, F-16 Block 52+. Posiada uprawnienia instruktorskie na samoloty F-16 włącznie z lotami w nocy[2]. Od 1 lutego 2014 do 15 maja 2016 był dowódcą 32 Bazy Lotnictwa Taktycznego w Łasku. Następnie pełnił służbę w Dowództwie Sił Powietrznych. W sierpniu 2018 minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak mianował go na stanowisko dowódcy 2 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego w Poznaniu[4]. Dowodząc 2 Skrzydłem Lotnictwa Taktycznego, 2 maja 2019, w Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej, był awansowany na stopień generała brygady przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudę[6][7]. 20 grudnia 2021 w 31 Bazie Lotnictwa Taktycznego przekazał dowodzenie 2 Skrzydłem Lotnictwa Taktycznego[4]. Podczas uroczystości w Poznaniu między innymi powiedział[8]. 3 stycznia 2022 objął obowiązki na stanowisku Szefa Zarządu Wojsk Lotniczych – Zastępcy Inspektora Sił Powietrznych. Z dniem 1 marca 2023 wicepremier i szef MON Mariusz Błaszczak wyznaczył go na stanowisko Inspektora Sił Powietrznych w Dowództwie Generalnym RSZ[9]. Ma ponad 3000 godzin nalotu na wojskowych samolotach odrzutowych, w tym ponad 2000 godzin na F-16[10]. Jest pilotem klasy mistrzowskiej[11].
Awanse
[edytuj | edytuj kod]- podporucznik – 1995[12]
- porucznik
- kapitan
- major
- podpułkownik
- pułkownik
- generał brygady – 2 maja 2019[4][13]
- generał dywizji – 14 sierpnia 2023[14]
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[4]
[edytuj | edytuj kod]- Lotniczy Krzyż Zasługi (2023)[15]
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Brązowy Medal za Zasługi dla Policji
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Żołnierz Rzeczypospolitej Polskiej” z odznaką III stopnia
- Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości
- Medal „Pro Patria” (2023)[16]
- Odznaka pamiątkowa 32 Bazy Lotnictwa Taktycznego – 2014, ex officio
- Odznaka pamiątkowa 2 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego – 2018, ex officio
- Odznaka Pilota Wojskowego
i inne
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ogólnokształcące Liceum Lotnicze w Dęblinie. oll.wp.mil.pl. [dostęp 2023-04-21].
- ↑ a b c d e Jasiński 2015 ↓, s. 23.
- ↑ Absolwenci generałowie. wp.mil.pl. [dostęp 2023-04-20].
- ↑ a b c d e Dowódca 2 SLT gen. bryg. pil. Ireneusz Nowak pożegnał się z poznańskim garnizonem. dlapilota.pl. [dostęp 2023-04-20].
- ↑ a b Dowódca 2 SLT gen. bryg. pil. Ireneusz Nowak pożegnał się z poznańskim garnizonem. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2023-04-20].
- ↑ Prezydent wręczył nominacje generalskie. defence24.pl, 2019-05-02. [dostęp 2021-06-09].
- ↑ Jakuboszczak 2020 ↓, s. 76.
- ↑ Pożegnanie z Garnizonem Poznań Dowódcy 2 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego gen. bryg. pil. Ireneusza Nowaka. wojsko-polskie.pl/2slt. [dostęp 2023-04-21].
- ↑ Gen. Ireneusz Nowak inspektorem Sił Powietrznych. wgospodarce.pl. [dostęp 2023-04-21].
- ↑ Płk pil. Ireneusz Nowak, były dowódca 32. BLT generałem. dzienniklodzki.pl. [dostęp 2023-04-20].
- ↑ Gen. bryg. pil. Ireneusz Nowak - inspektorem Sił Powietrznych. portal-mundurowy.pl. [dostęp 2023-04-20].
- ↑ Jasiński 2015 ↓, s. 177.
- ↑ M.P. z 2019 r. poz. 628
- ↑ M.P. z 2023 r. poz. 960
- ↑ M.P. z 2023 r. poz. 906
- ↑ Święto Lotnictwa w Dęblinie - Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych [online], www.kombatanci.gov.pl [dostęp 2023-08-30].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Grzegorz Jakuboszczak (red.), Kronika Wojska Polskiego 2019, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2020, s. 76, ISSN 1734-2317.
- Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2014, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015, s. 23, ISSN 1734-2317.
