Józef Markiewicz (ur. 1 marca 1834 w Szczonowie, Nowogródzkie; zm. 28 stycznia 1923 w Warszawie^[1][2]) – polski lekarz i działacz społeczny związany z Warszawą i Druskienikami.

W młodości uczeń Stanisława Moniuszki w Wilnie, po studiach praktykował w Moskwie. Od 1861 przebywał w Grodnie. Był uczestnikiem powstania styczniowego, za co został zesłany w głąb Rosji przez władze rosyjskie. W latach 80. XIX wieku stworzył w Warszawie nielegalne stowarzyszenie dobroczynne "Biały Krzyż", które postawiło sobie za cel leczenie zubożałych warstw społecznych stolicy. Po śmierci dr. Jana Pileckiego z Grodna (przyjaciela Elizy Orzeszkowej) objął obowiązki lekarza uzdrowiskowego w Druskienikach. Wśród jego pacjentów znalazł się m.in. hr. Michał Mikołaj Ogiński z Płungian, u którego Markiewicz wyjednał opiekę nad uzdolnionym synem organisty Mikołajem Konstantym Czurlonisem.

Był ojcem Witolda, późniejszego burmistrza Druskienik w II Rzeczypospolitej.

• Jadwiga Siedlecka-Siwuda, Preludium warszawskie. mokmarki.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-14)].
• Jadwiga Siedlecka, Čiurlionis. Chłopiec z litewskiej puszczy. alfa.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-23)].