.jpg)
| |
 podpułkownik artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 grudnia 1890 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1913–1938 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy | |
_podpis.jpg){kind=small}
| |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Józef Ziemiański[a] (ur. 22 grudnia 1890 w Jasionowie) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Jasionowie, w ówczesnym powiecie brzozowskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Kaspra i Marii z Niezgodzkich[2]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. Jego oddziałem macierzystym był c. i k. pułk artylerii polowej nr 24. Na stopień chorążego został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1916, a na stopień podporucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1917 w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej i górskiej[3][4].
9 września 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Służył wówczas w 4 pułku artylerii polowej[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 150. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był nadal 4 pap[6]. Później został przeniesiony do 19 pułku artylerii polowej w Nowej Wilejce na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy III dywizjonu w Lidzie[7][8]. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 i 4. lokatą w korpusie oficerów artylerii[9]. Po awansie został zatwierdzony na stanowisku dowódcy III dywizjonu[10]. W marcu 1932 został przeniesiony do 5 pułku artylerii ciężkiej w Krakowie na stanowisko kwatermistrza[11][12].
Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 sierpnia 1938 i 2. lokatą w korpusie oficerów artylerii. Był to tzw. „awans emerytalny” związany z przeniesieniem w stan spoczynku[13]. Z dniem 31 grudnia 1938 został przeniesiony w stan spoczynku[2]. W styczniu 1939 mieszkał w Wieliczce przy ul. Kochanowskiego 1[2].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4372[14]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[15][14]
- austro-węgierskie
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[16]
- Srebrny Medal Waleczności 2 klasy[16]
- Krzyż Wojskowy Karola[16]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 751, 817, 1840, 1842.
- ↑ a b c Józef Ziemiański. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.1-65 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-07-28].
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 894, 934.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1104, 1161.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 15 września 1920, s. 860.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 194.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 751, 817.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 672, 741.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 120.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 393, 456.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 236.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 181, 705.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 682.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 181.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 1161.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
