Jętka (dawniej również: ambałek, bant, bont, pas[1]) – pozioma belka w górnej części wiązara jętkowego podpierająca krokwie, stanowi dodatkowy element usztywniający wiązary[2], jest elementem ściskanym. Dzieli krokwie na dwa odcinki w proporcji 2 : 1, jej długość nie powinna przekraczać 3,5 m.
Jętki mocowane tuż przy kalenicy nazywane są grzędami[2].
Staropolska nazwa jętka pochodzi od wyrazu jąć, czyli trzymać. Jętka trzyma parę krokwi. W 1909 r. Zygmunt Gloger[1] podawał, że nazwa jętka była wówczas używana powszechnie na Podlasiu i Mazowszu, natomiast w Małopolsce i Wielkopolsce była nieznana, ponieważ już dawno została wyparta przez nazwę niemieckiego pochodzenia bant. Obecnie jednak jętka jest powszechnie przyjętym terminem, natomiast słowniki nie notują wyrazu bant.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Zygmunt Gloger: Budownictwo drzewne i wyroby z drzewa w dawnej Polsce. Warszawa: 1909, s. 8, 14, 70, 72 oraz 159.
- ↑ a b Krystyna Zwolińska, Zasław Malicki "Mały słownik terminów plastycznych", Warszawa 1974
