| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
300 (2000) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | kzv | ||
| IETF | kzv | ||
| Glottolog | komy1238 | ||
| Ethnologue | kzv | ||
| BPS | 1018 5 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język komyandaret, także: taret[1][2], komyedalin[2] – bliżej niepoznany język papuaski używany przez grupę ludności w prowincji Papua w Indonezji. Według danych z 2000 roku mówi nim 300 osób[3].
Według doniesień z 2000 r. obszar jego użycia to niewielka wieś Danokit[1]. Z danych Peta Bahasa wynika, że posługują się nim mieszkańcy Kampung RT 4 Danau Kit (dystrykt Firiwage, kabupaten Boven Digul). Oprócz tego jest używany we wsi Kaway, gdzie współistnieje z językiem tsaukambo (saukambo)[4].
Doniesienia sugerują, że znany jest też język indonezyjski, niemniej komyandaret pozostaje preferowanym środkiem komunikacji w praktycznie wszystkich sferach życia[1]. Dostęp do edukacji jest silnie ograniczony[5].
Języki komyandaret i tsaukambo są ze sobą blisko spokrewnione, uchodzą za wzajemnie zrozumiałe i niewykluczone, że stanowią dialekty jednego języka[6]. Można też przypuszczać, że komunikacja między obiema grupami jest możliwa ze sprawą częstej wielojęzyczności[1]. W publikacji Ethnologue (wyd. 22) zostały powiązane z językiem ngalum[7], z kolei L. de Vries (2012) wskazuje na ich bliższe pokrewieństwo z językiem korowai[8].
Nie wykształcił piśmiennictwa[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Hughes 2009 ↓, s. 7.
- ↑ a b de Vries 2012 ↓, s. 178.
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Komyandaret, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Bahasa Komyandaret. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-05)]. (indonez.).
- ↑ Hughes 2009 ↓, s. 8.
- ↑ de Vries 2012 ↓, s. 178, 189.
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Ngalum, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-19] (ang.).
- ↑ de Vries 2012 ↓.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Lourens de Vries: Some notes on the Tsaukambo language of West Papua. W: Harald Hammarström, Wilco van den Heuvel (red.): History, contact and classification of Papuan languages. Port Moresby: Linguistic Society of Papua New Guinea, 2012, s. 165–193, seria: Language and Linguistics in Melanesia, Special Issue: On the History, Contact & Classification of Papuan Languages – Part 1. (ang.).
- Jock Hughes: Upper Digul Survey. Dallas: SIL International, 2009, seria: SIL Electronic Survey Reports 2009-003. OCLC 896382379. [dostęp 2024-08-25]. (ang.).
