| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
6 tys. (1988)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | byx | ||
| IETF | byx | ||
| Glottolog | qaqe1238 | ||
| Ethnologue | byx | ||
| WALS | bng | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język qaqet (a. kakat), także: baining, maqaqet (a. makakat), mali-baining[1] − język papuaski używany przez grupę ludności w prowincji Nowa Brytania Wschodnia w Papui-Nowej Gwinei. W 1988 roku posługiwało się nim ponad 6 tys. osób[1].
Należy do języków baining, gałęzi postulowanej rodziny wschodnionowobrytyjskiej[1]. Glottolog klasyfikuje języki baining jako samodzielną rodzinę językową[2].
Został włączony do dawnej propozycji rodziny wschodniopapuaskiej[3].
Uchodzi za zagrożony wymarciem, przy czym na terenach trudno dostępnych pozostaje w powszechnym użyciu[4]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Qaqet, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Baining. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-17)]. (ang.).
- ↑ Michael Dunn, Ger Reesink, Angela Terrill, The East Papuan Languages: A Preliminary Typological Appraisal, „Oceanic Linguistics”, 41 (1), 2002, s. 28–62, DOI: 10.2307/3623327, ISSN 0029-8115, OCLC 89720097, JSTOR: 3623327 [dostęp 2022-08-19] (ang.).
- ↑ Qaqet [online], Endangered Languages Project [dostęp 2024-09-02] (ang.).
