| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
15 tys. (1981)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | wiu | ||
| IETF | wiu | ||
| Glottolog | wiru1244 | ||
| Ethnologue | wiu | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język wiru (a. witu) – język papuaski używany w prowincji Southern Highlands w Papui-Nowej Gwinei, przez grupę ludności w dystrykcie Ialibu[1][2]. Według danych z 1981 roku posługuje się nim nieco ponad 15 tys. osób[1].
Tworzy samodzielną gałąź w ramach języków transnowogwinejskich[2][3]. Być może jest bliżej spokrewniony z językami enga-kewa-huli (wskazują na to podobieństwa strukturalne i leksykalne, ale mogą to być zapożyczenia)[2]. H. Hammarström (2018) sklasyfikował go jako izolat[4]; podobnie uczyniono w publikacji Glottolog (5.0)[5].
Sporządzono opis jego gramatyki (1967)[6]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Wiru, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b c Pawley i Hammarström 2018 ↓, s. 71
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Wiru, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 25, Dallas: SIL International, 2022 [dostęp 2022-08-14] [zarchiwizowane z adresu 2022-08-14] (ang.).
- ↑ Hammarström 2018 ↓, s. 301.
- ↑ Harald Hammarström i inni, Wiru, [w:] Glottolog 5.0, Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology, 2024, DOI: 10.5281/zenodo.10804357 [dostęp 2024-08-20] (ang.).
- ↑ Harland B. Kerr, A preliminary statement of Witu grammar: the syntactic role and structure of the verb, University of Hawaiʻi at Mānoa, 1967, OCLC 11738545 (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrew Pawley, Harald Hammarström: The Trans New Guinea family. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 21–195, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-002. ISBN 978-3-11-028642-7. OCLC 1041880153. (ang.).
- Harald Hammarström: Language isolates in the New Guinea region. W: Lyle Campbell (red.): Language Isolates. Abingdon–New York: Routledge, 2018, s. 287–322, seria: Routledge Language Family Series. DOI: 10.4324/9781315750026-11. ISBN 978-1-138-82105-7. ISBN 978-1-315-75002-6. OCLC 1000447105. (ang.).
