.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 września 1948 |
|---|---|
| Minister zdrowia w IV rządzie Netanjahu | |
| Okres |
od 2 września 2015 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca |
Binjamin Netanjahu |
| Poseł do Knesetu | |
| Okres |
od 1999 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister budownictwa i mieszkalnictwa | |
| Okres |
od 17 maja 2020 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Ja’akow Litzman (hebr. יעקב ליצמן, ang.: Yakov Litzman, Yaakov Litzman, ur. 2 września 1948 w Niemczech)[1] – izraelski polityk, w latach 2009–2013 oraz w 2015 wiceminister zdrowia, w latach 2015–2017 minister zdrowia, w latach 2020–2021 minister mieszkalnictwa i budownictwa, w latach 1999–2022 poseł do Knesetu z listy koalicji Zjednoczony Judaizm Tory, związany z partią Agudat Israel[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w obozie dipisów w Niemczech, w rodzinie polskich Żydów ocalałych z Zagłady. W 1950 roku wraz z rodziną wyjechał do Stanów Zjednoczonych[2]. W wieku 17 lat wyemigrował do Izraela, gdzie uzyskał edukację w jesziwie w Jerozolimie[2]. Pracował jako dyrektor chasydzkiej szkoły Bet Jaakow w Jerozolimie[2].
Na początku lat 80. XX wieku był asystentem posła na Kneset Awrahama Josefa Szapiry. W 1989 roku był doradcą wiceministra pracy Moszego Ze’ewa Feldmana[2].
W wyborach parlamentarnych w 1999 roku po raz pierwszy dostał się do izraelskiego parlamentu[1]. Zasiadał w Knesetach XV, XVI, XVII, XVIII, XIX, XX i XXI kadencji[1]. Dwukrotnie współtworzył frakcję Agudat Israel w Knesecie po rozłamie w Zjednoczonym Judaizmie Tory – w 2005 roku wraz z Jisra’elem Eichlerem i Me’irem Poruszem oraz w 2019 z Eichlerem i Eli’ezerem Mozesem[3].
Od 6 kwietnia 2009 do 18 marca 2013 roku wiceminister zdrowia w drugim rządzie Binjamina Netanjahu. Powrócił na to stanowisko 19 maja 2015 roku w czwartym rządzie Binjamina Netanjahu, sprawował je do 2 września tegoż roku, kiedy to stanął na czele resortu. Pozostał na stanowisku do 28 listopada 2017 roku[1].
W kwietniu 2020 roku Ja’akow Litzman stał się tematem doniesień medialnych, gdy wykryto infekcję koronawirusem zarówno u niego i jego żony. Według niektórych mediów miał wcześniej twierdzić, że pandemia COVID-19 jest karą od Boga za homoseksualizm[4]. O ile Litzman faktycznie ma niepochlebną opinię na temat homoseksualizmu, informacja o tym, że miał obarczyć go winą za koronawirusa, okazała się fake newsem[5].
17 maja 2020 roku zaprzysiężony jako minister budownictwa i mieszkalnictwa[6]. 13 września tego samego roku zrezygnował ze stanowiska w ramach protestu przeciwko planom wprowadzenia w Izraelu tzw. lockdownu w okresie świąt Rosz ha-Szana, Jom Kipur i Sukkot[7]. W listopadzie 2020 roku został ponownie mianowany ministrem budownictwa[8]. Funkcję ministra przestał pełnić w czerwcu 2021 roku[9].
Przed wyborami parlamentarnymi w 2021 roku na stanowisku przewodniczącego Zjednoczonego Judaizmu Tory zastąpił go Mosze Gafni[10]
W sierpniu 2022 roku został skazany na karę 8 miesięcy więzienia w zawieszeniu na 3 lata oraz grzywnę 3000 szekli w sprawie dotyczącej nadużycia zaufania w związku ze sprawą Malki Leifer, podejrzanej o nadużycia seksualne wobec dzieci w ultraortodoksyjnej szkole w Australii. Litzman miał wykorzystywać swoją pozycję w celu powstrzymania ekstradycji Leifer do Australii[11][12]. W związku z wyrokiem zrzekł się mandatu w Knesecie[11][13], zrezygnował również z funkcji przewodniczącego Agudat Israel, został zastąpiony przez Jicchaka Goldknopfa[14].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Jest zwolennikiem chasydzkiej dynastii Ger[15].
Żonaty, ma piątkę dzieci[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Ja’akow Litzman (ang.) – profil na stronie Knesetu.
- ↑ a b c d e יעקב ליצמן [online], ynet [dostęp 2025-10-28] (hebr.).
- ↑ Mergers and Splits Among Parliamentary Groups. knesset.gov.il. [dostęp 2019-06-26]. (ang.).
- ↑ Minister zdrowia Izraela jest zakażony koronawirusem, serwis internetowy tygodnika "Rzeczpospolita", 2020-04-2, dostęp 2020-04-09
- ↑ Yaakov Litzman nie powiedział, że koronawirus to kara boska za homoseksualizm [online], Fakenews.pl, 17 kwietnia 2020 [dostęp 2020-04-18] (pol.).
- ↑ Kneset, Twenty-Third Knesset: Government 35 [online] [dostęp 2020-05-18].
- ↑ Litzman: The first domino? - analysis [online], The Jerusalem Post | JPost.com, 13 września 2020 [dostęp 2025-10-28] (ang.).
- ↑ Yaakov Litzman to be appointed housing minister — again, „The Times of Israel”, 16 listopada 2020, ISSN 0040-7909 [dostęp 2025-10-28] (ang.).
- ↑ New government poses with Rivlin before getting down to brass tacks, „The Times of Israel”, 14 czerwca 2021, ISSN 0040-7909 [dostęp 2025-10-28] (ang.).
- ↑ Gafni to head UTJ, Litzman bumped to No. 2 | The Jerusalem Post [online], The Jerusalem Post | JPost.com, 1 lutego 2021 [dostęp 2025-10-28] (ang.).
- ↑ a b גלעד כהן, לאחר שהורשע בהפרת אמונים: 8 חודשי מאסר על תנאי וקנס של 3,000 שקלים נגזרו על ליצמן, „Ynet”, 8 sierpnia 2022 [dostęp 2025-10-28] (hebr.).
- ↑ ד"ר רם פרומן, על אוטונומיה חרדית והעונש העלוב לליצמן, „Ynet”, 10 sierpnia 2022 [dostęp 2025-10-28] (hebr.).
- ↑ Litzman gets minor fine, no jail for shielding alleged pedophile Leifer from justice, „The Times of Israel”, 8 sierpnia 2022, ISSN 0040-7909 [dostęp 2025-10-28] (ang.).
- ↑ Hasidic faction picks replacement for Litzman to serve in Knesset, „The Times of Israel”, 25 czerwca 2022, ISSN 0040-7909 [dostęp 2025-10-28] (ang.).
- ↑ קובי נחשוני, חייל של האדמו"ר מגור ושר השיכון הבא | מי אתה יצחק גולדקנופף?, „Ynet”, 4 listopada 2022 [dostęp 2025-10-28] (hebr.).
|
|
