 kapitan
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca dowódcy eskadry |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
.svg){kind=small}
Jan Baliński (ur. 6 sierpnia 1909, zm. 5 września 1939) – kapitan obserwator Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]15 sierpnia 1930, po ukończeniu Szkoły Podchorążych Piechoty, Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1930 i 215. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a Minister Spraw Wojskowych wcielił do 43 pułku piechoty w Dubnie[1][2][3]. 22 lutego 1934 został awansowany na porucznika ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 i 53. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W grudniu 1934 został przeniesiony z 43 pp do 2 pułku lotniczego w Krakowie[5][6]. Po ukończeniu kursu obserwatorów w CWL-1 w Dęblinie został przydzielony do 1 pułku lotniczego w Warszawie[7]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 45. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa[8]. W tym samym miesiącu był zastępcą dowódcy 212 eskadry bombowej[9].
Od 3 września 1939 roku, po ciężkim zranieniu dowódcy eskadry, kpt. pilota Stanisława Taras-Wołkowińskiego przejął obowiązki dowódcy 212 eskadry bombowej.
5 września 1939 roku wystartował na samolocie transportowym Fokker F.VII z załogą: plut. pil. Julian Pieniążek, kpr. Stefan Gadomski i kpr. Bolesław Szczepański z lotniska Kuciny pod Łodzią. Wkrótce po starcie samolot Fokker został zaatakowany przez kilka samolotów niemieckich Messerschmittów Bf 109. Maszyna została zestrzelona i plut. Pieniążek awaryjnie lądował w okolicach Puczniewa. Cała załoga uratowała się, natomiast kapitan Jan Baliński został ciężko raniony pociskami wroga i po przewiezieniu do szpitala w Łodzi zmarł tego samego dnia wieczorem. Został pochowany na cmentarzu Doły w Łodzi[7].
Pośmiertnie odznaczono go Orderem Virtuti Militari[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 sierpnia 1930 roku, s. 274.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 128, 573.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 139.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 23 lutego 1934 roku, s. 75.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 260.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 138.
- ↑ a b c Cumft i Kujawa 1989 ↓, s. 104.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 212.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 775.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1982.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
