| Data i miejsce urodzenia |
14 grudnia 1936 |
|---|---|
| Data śmierci |
9 września 2021 |
| Poseł na Sejm kontraktowy | |
| Okres |
od 18 czerwca 1989 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Jan Beszta-Borowski (ur. 14 grudnia 1936 w Borowskich Olkach, zm. 9 września 2021[1]) – polski polityk i rolnik, działacz opozycji w okresie PRL, poseł na Sejm X kadencji.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1953, będąc uczniem Technikum Mechanizacji Rolnictwa w Białymstoku, został skazany w procesie politycznym na 2,5 roku pozbawienia wolności i skierowany do pracy w kopalni. Od 1958 pracował jako rolnik. Był karany aresztem za niewywiązywanie się z obowiązkowych dostaw.
W 1979 przeszedł na rentę. W 1981 stanął na czele Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego Rolników Indywidualnych „Solidarność” w województwie białostockim. Był też jednym z krajowych liderów tego związku. W stanie wojennym dwukrotnie zostawał internowany, zwalniano go ze względu na zły stan zdrowia. Od 1983 uczestniczył w Ogólnopolskim Komitecie Oporu Rolników. Za działalność opozycyjną aresztowano go w 1985, zwolnienie uzyskał po kilku miesiącach na mocy amnestii. Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu w podzespole do spraw rolnictwa. W 1989 został posłem na Sejm X kadencji z okręgu bielskim z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W Sejmie należał do Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego. W 1995 wstąpił do Ruchu Odbudowy Polski, z ramienia którego startował w wyborach parlamentarnych w 1997 w okręgu białostockim[2], po wyborach opuścił partię. Autor książki Pół wieku zarazy. Moje zapiski faktów i refleksji (2002).
W wypowiedzi sejmowej w październiku 1991 stwierdził, że ojciec Włodzimierza Cimoszewicza jako szef Informacji Wojskowej w Wojskowej Akademii Technicznej brutalnie traktował przesłuchiwanych[3]. W wynikłym z tego sporu procesie sądowym sąd przyznał rację Włodzimierzowi Cimoszewiczowi.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]W 2001, za zasługi w działalności na rzecz budowy demokratycznego państwa polskiego i społeczeństwa obywatelskiego, został odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Złotym Krzyżem Zasługi[5], odmówił przyjęcia tego odznaczenia[6]. W 2011 nie wyraził zgody na otrzymanie Krzyża Wolności i Solidarności[7]. W 2015, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, prezydent Andrzej Duda nadał mu Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[8]. Odmówił przyjęcia również tego orderu, motywując to protestem przeciwko „niszczeniu go”[9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zmarł śp. Jan Beszta-Borowski. lapy.pl, 10 września 2021. [dostęp 2021-09-12].
- ↑ Wyniki wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 21 września 1997 r. Cz. 1. Wyniki głosowania w okręgach wyborczych, Krajowe Biuro Wyborcze, Warszawa 1997, s. 53
- ↑ Dorota Kołakowska, Eliza Olczyk: Nadzieja lewicy woli Europę. rp.pl, 29 września 2009. [dostęp 2016-06-29].
- ↑ Rodzina i przyjaciele pożegnali Jana Besztę-Borowskiego. radio.bialystok.pl, 11 września 2021. [dostęp 2021-09-15].
- ↑ M.P. z 2001 r. nr 39, poz. 639
- ↑ Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2016-06-29].
- ↑ Mój jedyny protest. janbeszta-borowski.blog.onet.pl, 24 maja 2011. [dostęp 2016-06-29].
- ↑ M.P. z 2016 r. poz. 21
- ↑ Niepokoje i zmartwienia. janbeszta-borowski.blog.onet.pl, 22 czerwca 2016. [dostęp 2016-06-29].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Strona sejmowa posła X kadencji. [dostęp 2016-06-29].
- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2016-06-29].
